Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
πότε πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι... Πραγματικά, ίσως είναι το μόνο καλοκαίρι που δεν το ένιωσα ως διακοπές. Δεν είναι ότι δεν ξεκουράστηκα σωματικά και ψυχικά. Δεν είναι το ότι δεν χρησιμοποίησα μέρος της άδειάς μου. Ένιωθα κάθε μέρα ότι είχα τόσα πολλά να κάνω που αυτό ταυτόχρονα με γέμιζε και με έκανε να αισθάνομαι δημιουργικός.
Σημασία, λοιπόν, θεωρώ πως έχει η ψυχή να'ναι γεμάτη από όμορφα συναισθήματα. Να αδειάζει απ'τα σκοτεινά πάθη, να γεμίζει με φως Χριστού. Ο χρόνος είναι απλώς ο μετρονόμος. Αυτό που μας κάνει να βρίσκουμε τον ρυθμό μας μέσα στην συμφωνία της ζωής.
Όλα στη φύση κρύβουν νοήματα που συνήθως δεν τα αναγνωρίζουμε. Πρέπει να αλλάξει η καθημερινότητά μας -αυτές οι ακούσιες σωματικές και ψυχικές μας κινήσεις- για να τα εντοπίσουμε.
Αγάπη, υπομονή, ταπείνωση, κάθαρση πνεύματος όλα μπορούμε να τα ζητήσουμε απ'τον Κύριο. Όσο έχουμε χρόνο κι ανασαίνουμε. Είμαστε προικισμένοι με τόσα δώρα Του. Ας τα αξιοποιήσουμε.
Η ανάρτηση σου ήταν λες και άκουγα..εμένα και όσα λέω στον εαυτό μου! Καλά να περνάς φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή