Γράμμα σε σένα

Αδερφέ/ή μου,

 ο δρόμος σου μου είπες ότι έχει πάρει περίεργα μονοπάτια. Και νιώθεις σαν να κάνεις κύκλους. Συναντάς παντού εμπόδια. Είτε από ανθρώπους είτε από τα ίδια τα πράγματα είτε απ'τον ίδιο σου τον εαυτό. 

  Να σου πω, για αρχή, ότι κι εγώ νιώθω έτσι πολλές φορές. Δεν είσαι μόνος/η. Είμαστε πολλοί που νιώθουμε τα ίδια, αλλά επειδή δεν μιλάμε, επειδή δεν εκφραζόμαστε, δεν αλληλογνωριζόμαστε.

  Θα σου πω μόνο μια σκέψη μου. Αν είχαμε τη δυνατότητα να βλέπαμε την επίγεια ζωή μας από ψηλά, θα'ταν σαν ένας λαβύρινθος αιματηρός. Όμως, έτσι είναι τα πράγματα. Όχι γιατί ο Θεός θέλει να πονάμε. Μας έδωσε τα όπλα για να είμαστε ευτυχισμένοι. Και ευτυχία δεν σημαίνει πεταλουδίτσες και λουλουδάκια. Σημαίνει και δοκιμασίες, ίσως σκληρές καμιά φορά. Οπότε, λέμε "Θεέ μου, βοήθησέ με" και προχωρούμε με συναίσθηση κι ελπίδα στην αγκαλιά Του την πατρική.

  Κι όταν καμιά φορά θα φτάνουμε σε αδιέξοδα, ο άγγελός μας θα πάρει φτερουγίζοντας και θα μας βάλει πέρα απ'τα αδιέξοδα μονοπάτια. Πώς το λέει στον χερουβικό ύμνο της Θείας Λειτουργίας; " πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν" δε λέει; Έτσι, ας κάνουμε. Ας αφήσουμε τις μέριμνές μας στα χέρια του Θεού. Κι Εκείνος, σαν φιλόστοργος Πατέρας μας, θα τα τακτοποιήσει κατά τον καλύτερο τρόπο.