Η μοναδική ανατρεπτικότητα της (με Χριστό) αγάπης

Σήμερα το πρωί στην εκκλησία από το πρωί. Λιγοστοί, ελάχιστοι οι συνάνθρωποι. Με το ζόρι στεκόμασταν στην αρχή. Πολύ κρύο και σκοτάδι: σκηνικό νύχτας ακόμη. Μα λίγο-λίγο, τα μάτια άρχιζαν να μην κλείνουν. Η καρδιά ν'ανοίγει στη νέα μέρα. 

Και σήμερα, ένας ακόμη σπουδαίος άνθρωπος στο προσκύνιο. Άνθρωπος της καθημερινότητας, όπως εσύ κι εγώ. Άνθρωπος που πάλευε να σπάσει τα δεσμά της καθημερινότητας και της βολής. Ο Διονύσιος.

Ο Διονύσιος που συγχώρεσε τον φονιά του αδερφού του! Και τον έσωσε από βέβαιο θάνατο. Ο Διονύσιος συνέχισε και μετά να αγωνίζεται. Ώσπου ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Κι ο Διονύσιος έγινε άγιος! Έγινε υπέρλαμπρος δίπλα στην αιώνια Αγάπη Του.

Τι υπέροχα παραδείγματα κρύβει η καθημερινότητα της εκκλησίας μας! 
Τι ανατρεπτικά, τρελά (ναι, τρελά!) παραδείγματα ανθρώπων! 
Ψυχές που τις ζέσταινε η αγάπη του Χριστού!
Και με την Αγάπη αυτή κατάφεραν κι έκαναν πράγματα που για μας φαντάζουν σχεδόν ακατόρθωτα!

Άγιε Διονύσιε, δώσε μας δύναμη. Να προσπαθούμε να υπερνικούμε τα δικά μας λάθη, πάθη και τις αδυναμίες μας. Δείχνε μας το Φως Του. Το Φως αυτό το υπέροχο, το ολόγλυκο που θα γεννηθεί σε μια ταπεινή Φάτνη, σ'έναν άσημο αχυρώνα της Βηθλέεμ σε λίγες μέρες. 

Σε λίγες ημέρες. 

Ψυχή μου, ετοιμάσου.