Ευχή σαν το φως

μνημονευτέον Θεού μάλλον

ή αναπνεστεύον

Σκέφτομαι πως η ζωή μας αξίζει να διαποτίζεται από την ενεργητική δίψα μας για ένωση με τον Θεό Πατέρα μας. Τι πι'όμορφο από αυτό!

Καθώς σήμερα το πρωί πήγαινα με το αυτοκίνητο στη δουλειά, έβλεπα το πρωινό φως του ήλιου που έπεφτε παντού και, εμμέσως ή αμέσως, φώτιζε τα πάντα γύρω του. Και η καρδιά μου πολύ χάρηκε από αυτό! Κάπως έτσι πρέπει να είναι και με την Παρουσία Του: φωτίζει τα πάντα γύρω Του αρκεί να Τον αποζητούμε. Να ευχόμαστε όσο μπορούμε -όχι μόνο για μια στιγμή μέσα στη μέρα. Να θέλουμε να έχουμε μια συνεχόμενη υγιή σχέση αγάπης κι εμπιστοσύνης μαζί Του. Παρ'όλα τα λάθη και τις αστοχίες μας. Είμαστε αδέξιοι σαν τα παιδάκια που κάνουν τα πρώτα τους βηματάκια. Ανοίγουμε τα χέρια της ψυχής μας σ'Εκείνον. Στην θεϊκή αγκαλιά.

Κι όλα μέσα μας θα μεταστοιχειώνονται. Θα γίνονται όλα φως κι αγάπη.