Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν όλες αυτές τις όμορφες στιγμές που ζούσα και ζω. Τις στιγμές τις ευτυχισμένες, τις ευλογημένες. Και μου βγήκε ένα αυθόρμητο 'σ'ευχαριστώ, ουράνιε Πατέρα μου'.
Μα η αληθινή πίστη, η άδολη, η αγνή αγάπη προς τον Θεό Πατέρα μας φαίνεται όχι σε κάποιες στιγμές. Ούτε σε κάποιες περιόδους. Η αγάπη Του -που ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς τι είναι καλό για μας- είναι συνεχώς παρούσα. Άσχετα αν 'φαίνεται' ότι περνάμε και κάποιες όχι και τόσο ευτυχισμένες στιγμές.
Κάθε ανάσα μου ας είναι αφορμή για δοξολογία! Για ευχαριστία!
Κάτι ξέρει Εκείνος για όσα του ζητάμε και μας δίνει. Αλλά και για όσα του ζητάμε και δε μας δίνει.
Ας ριχνόμαστε στην αγκαλιά Του σαν τα μικρά παιδιά. "Πέτα το 'εγώ' σου -που έλεγε κι άγιος Παΐσιος- και ξέρεις πού θα το βρεις; Στην αγκαλιά του Θεού!"
Είναι η ανοιχτή αγκαλιά για όλο το κόσμο φίλε μου. Από το κτήμα μας, με ένα ουρανό γεμάτο αστέρια που σου υπενθυμιζει το Μεγαλείο Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό.Αξίζει για Γόνιμο Προβληματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.