Καλέ μου φίλε, καλή μου φίλη,
κάθε φορά που πονάς, που θλίβεσαι, που το παράπονο κάθεται σαν κόμπος στο λαιμό σου,
να κοιτάζεις τον Σταυρό Του και να παίρνεις δύναμη.
Κάθε φορά που δεν ξέρεις πώς να κινηθείς σε κάποιο δύσκολο θέμα σου,
ζήτα την καθοδήγηση του πνευματικού σου. Θα λάβεις δύναμη και φωτισμένες συμβουλές.
Τις φορές που η μοναξιά θα σε τυλίγει σαν απαίσια, κρύα αγκαλιά,
εσύ να ορμάς -σαν μικρό παιδάκι- στη στοργική αγκαλιά της Παναγιάς μας. Υπάρχει καλύτερη;
Όποτε νιώθεις τους πειρασμούς να σε τρυπούν σαν βέλη δηλητηρίου και η καρδιά σου χτυπάει πολύ γρήγορα, πιάσε το κομποσχοίνι σου! Αυτό το θεϊκό σχοινάκι που κάθε κόμπος του μπορεί να σε γεμίσει με τη Χάρη Του.
Και μην ξεχνάς:
η συμμετοχή στα μυστήρια της εκκλησίας μας, μας δίνει ζωή. Ποτίζεται ο κήπος της ψυχής μας. Στην εκκλησία είμαστε όλοι μέλη της ίδιας αμπέλου: της αμπέλου της Ζωής. Να ξεδιψάς εκεί. Και θα γεμίζει ελπίδα και φως κάθε σου γωνιά!
Μα νομίζω πως είναι η μόνη ελπίδα, το μόνο φως όταν νας τυλίγει η σκοτεινιά. Τους τελευταίους μήνες περνάω κάπως δύσκολα φίλε μου, η προσευχή είναι η μόνη μου φωτεινή γωνιά, λέω ευχαριστώ γιατί σκέπτομαι πως οι δικές μου δυσκολίες είναι απλή σταγόνα σε όσα περνούν τόσοι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχο
ΑπάντησηΔιαγραφήζεστο
γεματο φως
καλημερα καλε μου
Εξαιρετικό Όπως Κάθε Φορά.Ότι Βάζεις το ένα Καλλίτερο από το άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
Υπέροχο το κείμενό σου Σεβάχ!
ΑπάντησηΔιαγραφή