Αδέρφια μου, μερικές σκέψεις που μου γεννήθηκαν από μια υπέροχη ομιλία του π.Αθανασίου (μητροπολίτη Λεμεσού).
Η μόνη αγάπη που ελευθερώνει τον άνθρωπο είναι η κατά Θεόν αγάπη. Η αγάπη όπως θέλει ο Θεός. Όλες οι άλλες αγάπες μπορεί να ονομάζονται αγάπη αλλά να έχουν μόνο μια εξωτερική 'μπογιά' αγάπης αλλά από πίσω να κρύβουν άλλα πράγματα (φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία, κλπ).
Ας θυμόμαστε ότι μόνο όταν συνεχώς φροντίζουμε την ψυχή μας μπορούμε να πλησιάζουμε προς την αγάπη όπως θέλει ο Θεός. Ας φροντίζουμε να εξομολογούμαστε (πραγματικά να εξομολογούμαστε, με ταπείνωση, με συναίσθηση, όχι απλή εξαγόρευση ούτε αυτοδικαιωτικού χαρακτήρα λόγια). Να κοινωνούμε με συναίσθηση. Να προσευχόμαστε σταθερά, με καρδιά, με φλόγα.
Να μια καλή ευκαιρία τώρα να μάθουμε να αγαπάμε αληθινά. Η Μ.Τεσσαρακοστή μας δείχνει το 'γήπεδο' του αγώνα μας. Ας αγωνιστούμε, αδέρφια. Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να φτάσουμε κοντά στον Θεό και τον συνάνθρωπο και στον κόσμο.
Ας βάλουμε, λοιπόν, πλώρη για την αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου