Σαν τον Θωμά

Του ‘απίστου’ Θωμά. Του Θωμά που ήθελε να πιστέψει, αλλά ήθελε και τρανταχτά στοιχεία για να πειστεί…

Με προβληματίζει που ακούω συχνά την φράση ‘στους δύσκολους καιρούς που ζούμε’. Και με προβληματίζει, αδερφή/έ, διότι σχεδόν πάντα υπήρχαν δύσκολοι καιροί. Ε, λοιπόν, οι ‘δύσκολοι καιροί’ που ζούμε τώρα δεν είναι της απιστίας αλλά της αποχαύνωσης. Του ατομικισμού. Της έλλειψης ενεργοποίησης, κινητοποίησης. Της θανατηφόρας βαρεμάρας και της τελματώδους στασιμότητας.

Σ’αυτούς, λοιπόν, τους καιρούς που ζούμε, δεν θα με πείραζε καθόλου αν ήμουν σαν τον απόστολο Θωμά. Διότι έστω και με τον τρόπο αυτό, ΖΗΤΗΣΕ τον Κύριο. ΖΗΤΗΣΕ σημάδια της παρουσίας Του. ΕΨΑΞΕ για την θεϊκότητά του. Η ψυχή του που είχε ζήσει τον Κύριο δεν αφέθηκε στο άσχημο νέο της σταύρωσης. Με το που άκουσε για Ανάσταση, βγήκε στους δρόμους. Αναρωτήθηκε. Ρώτησε.

Εγώ; Τι κάνω εγώ; Που έχω διαβάσει ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Που τον έχω ζήσει. Που τα ‘ξέρω’ όλα αυτά. Τι κάνω άραγε; Τον αναζητώ καθημερινά τον Χριστό; Αγωνίζομαι για να Τον συναντήσω; Τρέχω για να τον δω; Κάνω έστω κάποια μικρή προσπάθεια;

Ε, λοιπόν, ναι.Προτιμώ να είμαι σαν τον Θωμά απ’το να μην Τον ψάχνω καθόλου. Προτιμώ να είμαι αρχικά ‘άπιστος’ ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή να Τον συναντήσω.