Ποιος είμαι εγώ που έχω το θράσος να τολμάω να μιλάω για το Χριστό; Πώς μπορώ να μιλάω για κάποιον που δεν τον γνωρίζω;
Για να μιλήσεις για κάποιον, για να τον περιγράψεις πρέπει να 'χεις τουλάχιστον διαβάσει γι'αυτόν. Πρέπει να 'χεις μια ενημέρωση, μια άποψη. Κάτι! Πόσο μάλλον όταν μιλάω για το Χριστό. Εκεί δεν αρκεί απλά να'χεις μια εγκυκλοπαιδική γνώση, αλλά εμπειρία καρδιάς. Βίωμα, γεύση θεϊκή...
Και συστέλλομαι. Μαζεύομαι στον εαυτό μου. Αντί να μιλάω, θα'πρεπε να τον αποζητώ. Να προσεύχομαι με πόνο ψυχής. Όπως το μικρό παιδί που ψάχνει τους γονείς του. Και κλαίει ασταμάτητα μέχρι να τους βρει και να νιώσει τη στοργή της αγάπης τους.
Μακάρι να γινόμαστε, μέρα με τη μέρα, άνθρωποι πιο πολλής προσευχής. Πιο πολλής αγάπης. Πιο αληθινής αναζήτησης...Μακάρι...
