Disable_right_click


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδί Θεού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδί Θεού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Της καρδιάς

Φίλε/η, είναι φορές που απλώνονται μπροστά μου ένα σωρό δρόμοι, πολλές επιλογές.
Μέχρι πριν μερικούς μήνες, κάθε φορά που έβλεπα τέτοια σταυροδρόμια, 
κοντοστεκόμουν.
Δεν ήξερα τι να επιλέξω... Περίμενα. Και κοιτούσα. Άρχιζα ένα παιχνίδι σκέψης. Ένα σκάκι επιλογών και μελλοντικών κινήσεων. Με λίγα λόγια: χάος. Δεν ήξερα τι να επιλέξω. Μα, συνέβη κάτι και από τότε άλλαξα εντελώς τρόπο σκέψης.

Με αγάπη στο λέω, καρδιακέ μου φίλε/η. Μη τρελαίνεσαι. Κάθε πρωινό ο ήλιος βγαίνει σταθερός και μια νέα ολοκαίνουρια και φρέσκια μέρα ξημερώνει. Γονάτισε και μίλησέ Του. Αυτός θα σ'ακούσει. Απλά...

Όταν δεις σταυροδρόμια στη ζωή σου, δε θα χρειαστεί μετά να σπαζοκεφαλιάσεις. Θα του ξαναψιθυρίσεις μια προσευχή της καρδιάς και με χαμόγελο πίστης θα κινήσεις για το μονοπάτι αυτό που θα δεις την καρδιά σου να σκιρτά. Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό απ'τις επιλογές μας. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος απ'το θέλημά Του. 

Πόσο όμορφο να ρίχνουμε το εγώ μας στην αγκαλιά του Θεού. Ό,τι και να γίνει ύστερα, όποια απόφαση κι αν πάρουμε, Εκείνος θα τα φέρει όλα προς όφελός μας. 

Αρκεί να το νιώσουμε ειλικρινά: είναι πατέρας μας κι εμείς τα πολυαγαπημένα, χαϊδεμένα του παιδιά. 

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Με κυριεύει ένα ερώτημα...

Πολλές φορές (ειδικά όταν πάω να γράψω κάτι εδώ για την αόρατη γωνιά), με κυριεύει ένα ερώτημα... Τόσο σαρωτικό, τόσο ορμητικό που παγώνω ολόκληρος:

Ποιος είμαι εγώ που έχω το θράσος να τολμάω να μιλάω για το Χριστό; Πώς μπορώ να μιλάω για κάποιον που δεν τον γνωρίζω;

Για να μιλήσεις για κάποιον, για να τον περιγράψεις πρέπει να 'χεις τουλάχιστον διαβάσει γι'αυτόν. Πρέπει να 'χεις μια ενημέρωση, μια άποψη. Κάτι! Πόσο μάλλον όταν μιλάω για το Χριστό. Εκεί δεν αρκεί απλά να'χεις μια εγκυκλοπαιδική γνώση, αλλά εμπειρία καρδιάς. Βίωμα, γεύση θεϊκή...
Και συστέλλομαι. Μαζεύομαι στον εαυτό μου. Αντί να μιλάω, θα'πρεπε να τον αποζητώ. Να προσεύχομαι με πόνο ψυχής. Όπως το μικρό παιδί που ψάχνει τους γονείς του. Και κλαίει ασταμάτητα μέχρι να τους βρει και να νιώσει τη στοργή της αγάπης τους. 

Μακάρι να γινόμαστε, μέρα με τη μέρα, άνθρωποι πιο πολλής προσευχής. Πιο πολλής αγάπης. Πιο αληθινής αναζήτησης...Μακάρι...