Disable_right_click


Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Πες του Χριστούλη να με δεχτεί


Προχθές, γυρίζοντας ἀπὸ ἕναν Ἑσπερινὸ πέρασα ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπὸ ἕνα παιδί. Στὸ χέρι του κρατοῦσε τὴν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τὸν πλησίασα καὶ μὲ δακρυσμένα μάτια φώναξε: “ Βοήθεια, πεθαίνω…”. Ἔτρεξα κοντά του τὸν ἀγκάλιασα. Μὲ σπασμένη φωνὴ μοῦ εἶπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μιὰ εὐχή“ . Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “ πὲς τοῦ Χριστούλη νὰ μὲ δεχτεῖ” καὶ ξεψύχησε μέσα στὴν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. ”Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστὴς καὶ τὸν δέχτηκες στὴν βασιλεία Σου, δέξου καὶ τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ σου”.

Πηγή: Περιοδικὸ «Ἐρῶ», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011 -  ἀπό τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου «Λουλούδια ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας» τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Πατάρων Εἰρηναῖου


(απ'το ζωντανό ιστολόγιο)

3 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικό... Να πεθαίνεις (τόσο νέος και στο σκοτάδι των ναρκωτικών) με τη λέξη "Χριστούλης" στο στόμα... Τί να πεις... Τελικά υπάρχουν ακόμη και σήμερα ληστές του παραδείσου... Ας εύχεται για μας απο κει πάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειλικρινά συγκλονίστηκα! Φίλε ναρκομανή, πες του Χριστούλη να δεχτεί κι εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή