Disable_right_click


Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Οι πόρτες του Θεού

- Πού είναι ο Θεός σε ένα τραγικό δυστύχημα; 
- Είναι ένα, όχι καλό ούτε θεμιτό, αλλά θα έλεγα ένα υπαρκτό ερώτημα. Υπάρχει στην ψυχή του κάθε υγιούς σκεπτόμενου και φυσιολογικού ανθρώπου... Εγώ θα σας πω πώς το καταλαβαίνω. Ο χώρος του Θεού έχει τοίχους και πόρτες. Φοβερή πόρτα είναι η αγάπη του Θεού. Φοβερή πόρτα είναι η σοφία του Θεού. Ο πόνος είναι τοίχος. Όποιος θέλει να μπει στο μυστήριο του Θεού από τον πόνο, θα πάθει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ανάλογα με το πόση φόρα μπαίνει. Πρέπει να μπεις απ'την αγάπη και να τα δεις από μέσα τα του Θεού για τον πόνο...

απόσπασμα από τηλεοπτική συνέντευξη του π.Νικολάου Χατζηνικολάου, μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, στον Αντέννα Κύπρου

2 σχόλια:

  1. Δεν καταλαβα την εξηγηση του πατρος. Το που ειναι ο θεος οταν γινεται ενα τραγικο δυστυχημα ειναι κατα κυριο λογο θεμελιωδες ερωτημα. Και αυτος που το θετει ειναι ετοιμος να πιστεψει η να μην πιστεψει απο την ποιοτητα της απαντησης. Ο χριστιανισμος ποτε δεν καταφερε να εξηγησει με σαφηνεια και απαξ' δια παντος πως προεκυψε το κακο στην κοσμο. Αυτη ειναι και η μεγαλυτερη του ανικανοτητα, προεβλεψε εναν σωτηρα για μια αμαρτια που αποδωθηκε a posteriori.

    Αυτο ειναι το κριμα του, και λεπιδα πανω απο τους ανθρωπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Αλχημιστή.

    Αν διαβάσεις το βιβλίο του π.Νικολάου "Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός" θα παρατηρήσεις πως δεν απαντάει αμέσως στο ερώτημα τι είναι ο πόνος. Διότι, για να καταλάβουμε τι είναι ο πόνος πρέπει προηγουμένως να προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε το ΤΙ είναι ο Θεός.

    Στο απόσπασμα της συνέντευξης (που δυστυχώς το ξανάψαξα, αλλά δεν το βρήκα -δεσμεύομαι να ξαναψάξω) πάλι ο πατήρ με συστολή και διακριτικότητα μάς οδηγεί πάλι στην ίδια λογική...

    Στο να προσπαθήσουμε, δηλαδή, να προσεγγίσουμε το ΜΥΣΤΗΡΙΟ του πόνου μέσα από άλλα μάτια. Μέσα από άλλη ματιά. Χωρίς μάσκες.
    Η θεωρία του Θεού και της χριστιανικής ηθικής και πράξης ως λεπίδας ή ως ανικανότητας κλπ νομίζω αυτό ακριβώς καταδεικνύει: το ότι βλέπουμε όχι αντικειμενικά, αλλά με χρωματιστά γυαλιά το θέμα.

    Όσο προσεγγίζουμε το μυστήριο που λέγεται Θεός(θέλει "κυνήγι" ο Θεός!) τόσο προσεγγίζουμε μυστικά μέσα μας και το μυστήριο του πόνου... Γιατί δεν φτιάχνεις απαντήσεις που πρέπει όλοι να τις δουν πειστικά (και άρα να πιστέψουν ψυχαναγκαστικά, αλλά δημιουργείς εμπειρίες. Μέσα σου μυστικά (ως ριζοσπαστικό αποτέλεσμα της ελευθερίας μας της ΑΠΟΛΥΤΗΣ).

    Γι'αυτό άλλωστε και οι άγιοι είχαν τόσο μεγάλο χάρισμα να παρηγορούν, να σφουγγίζουν τα δάκρυα... Γιατί είχαν κατανοήσει μυστικά μέσα τους το Θεό και συνακόλουθα και τον πόνο.

    (αυτά που γράφω είναι απλές σκέψεις. Ούτε απάντηση ούτε αντίκρουση. Και με χαροποιεί ιδιαίτερα ο τρόπος που σκέφτεσαι! Σε προτρέπω να μελετήσεις το βιβλίο που προανέφερα αν πραγματικά διψάς για απαντήσεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή