Έλα, έλα να πάμε μια σύντομη νοητή βόλτα. Ξέρω. Τρέχεις κι εσύ. Πολύ. Μα επειδή καταλαβαινόμαστε, λαμβάνω το θάρρος να σου προτείνω να πάμε παρέα. Πάρε το κομποσκοίνι σου και ξεκινάμε.
Πάμε να επισκεφθούμε τις οικογένειες που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα.
Τα παιδάκια και όλους τους ασθενείς που πονούν πολύ στα νοσοκομεία και στις κλινικές.
Έλα να επισκεφθούμε και τους ανθρώπους που είναι ξεχασμένοι, απομονωμένοι, μονάχοι. Αυτούς που δεν έχουν πού να πουν τον πόνο τους και σιγοσβήνουν χωρίς ελπίδα.
Να κάνουμε -έλα, αδερφή/έ μου- έναν κόπο να πάμε να επισκεφθούμε όλους αυτούς που έχουν χάσει συγγενικά τους πρόσωπα. Που νιώθουν σαν δέντρα κατακαμμένα.
Πάμε διακριτικά να επισεκφθούμε και όλους αυτούς τους ανθρώπους που η προσφυγιά, ο πόλεμος και οι κάθε λογής αντιξοότητες τους έφεραν στην πατρίδα μας. Τι πόνος κι εκεί...
Αδερφή/έ μου,
όλοι μας κουβαλάμε τον Σταυρό μας... Ο καθένας τον δικό του. Μα, η αγάπη μας κάνει να βλέπουμε και πιο πέρα από τα δικά μας βάσανα. Και να αφήσουμε τα δάκρυά μας, τον πόνο μας, τις δυσκολίες μας στην Πατρική Του αγκαλιά. Αυτός, ο Θεός Πατέρας μας, που καταδέχθηκε να γίνει άνθρωπος και να μας δείξει στο έπακρο και έμπρακτα τι σημαίνει ΑΓΑΠΗ.
Έλα να λουστούμε στο λυτρωτικό Του Φως. Να αναπαυθούμε.
Καλό μεσημέρι, αδερφή/έ. Εύχου.
Φίλε μου όπως έγραψα προημερών στο μπλοκ μου έκανα για πρώτη φορά επίσκεψη σε ΑΜΕΑ που ήμουν εθελόντρια χωρίς όμως ποτέ να δω για ποιούς προσφέρω. Συγκλονίστηκα από τα παιδιά αυτά που μπορούσαν να δέχονται την εκάστοτε αδυναμία τους και να την προσπερνούν. Ο πρόεδρος τους πατέρας κι αυτός ενός τέτοιου παιδιού μου είπε κάτι φοβερό : - ΑΜΕΑ έχουμε πολλά..εθελοντές δεν έχουμε. Ξέρεις πως σε μία απλή εκδήλωση πρέπει στα 6 παιδιά να υπάρχουν συνοδοί 6 εθελοντές; είχαν μόνο..3.
ΑπάντησηΔιαγραφή