Ίσως η αγάπη περνάει και ανθίζει ανεπαίσθητα, διακριτικά και αθόρυβα, μέσα απ'τον διπλανό σου...
Κάμινος παθών φλογίζει την ψυχή μου
αλλά τη δρόσω του ελέους Σου
ταύτην καταμάρανον,
ο πηγάσας απαθείας κρουνούς,
Πλευράς εξ ακηράτου Σου σταυρούμενος
Ευεργέτα
δια πολλήν συγκατάβασιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου