Απ'τα τάρταρα του Άδη έρχεται ξανά. Εκεί που όλα φαίνονταν χαμένα, φώτισε κι άπλωσε παντού χαρά. Ελπίδα. Ανάσταση.
Στα δύσκολα να μην τα παρατάς.
Η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της.
Και θέλει να'χεις κουράγιο. Και υπομονή. Και επιμονή.
Και θέλει και κάτι ακόμα. Κάτι μαγικό:
θέλει ελπίδα.
Αυτή λάμπει τις νύχτες.
Κάθε φορά που λυγίζεις.
Τη φέρνει Εκείνος που ξέρει.
Που ξέρει από πόνο.
Που ξέρει το δικό σου πόνο.
Αυτό το 'ζωήν χαρισάμενος'...
Τόση δυναμική σε δυο μονάχα λέξεις...
Μπορεί το μυαλό να μην τις χωράει.
Η καρδιά, όμως, ξέρει.
Το περιμένει.
Το νιώθει.
