Δύσκολη η αριθμητική

Πόσες είναι οι φορές που πραγματικά ένιωσες απελπισμένος και έλεγες «μέχρι εδώ… δεν πάει άλλο»; Πόσες φορές ένιωσες την απουσία του Θεού; Πόσες φορές ξεστόμισες με πίκρα «γιατί Θεέ μου, γιατί σε μένα;» Πόσες φορές δείλιασες εμπρός στο φόβο της κοροϊδίας; Πόσες φορές δυσανασχέτησες για την τυχόν ανέχειά σου ή υπέκυψες στον άκρατο υλισμό σου; Πόσες φορές παρασύρθηκες στο βούρκο της «εφήμερης» αμαρτίας; Πόσες; Πόσες; Ειλικρινά κάθισες ποτέ να τις μετρήσεις; Όχι; Τότε τι σόι μετάνοια επιδιώκεις, ποια αγιοσύνη επιζητείς, ποιο παράδεισο ποθείς; Όταν καθίσεις και τις μετρήσεις, αναλογίσου πως κάθε φορά που εσύ απελπιζόσουν με τα μαθήματά σου, κάποιος άλλος προσευχόταν στο Θεό για το δικό του άνθρωπο που μόλις πέθανε. Κάθε φορά που είχες μια δυσκολία και «αισθανόσουν» την απουσία του Θεού, κάποιος άλλος, κλεισμένος σ’ ένα μοναστήρι, μιλούσε στο Θεό για σένα. Κάθε φορά που δείλιαζες μπρος απ’ τον φόβο της κοροϊδίας, κάποιος σύγχρονος άγιος Ευγένιος Ροντιόνωφ αποκεφαλιζόταν με το σταυρό στο στήθος. Κάθε φορά που δυσανασχετούσες για την ανέχειά σου, κάποιο αφρικανάκι ξεψυχούσε διψασμένο βάζοντας το σταυρό του. Κάθε φορά που σε παρέσερνε η αμαρτία, κάποιος δίπλα σου έκλαιε γοερά… Δύσκολη η αριθμητική αλλά ακόμη πιο δύσκολη η ανικανότητα μας να αισθανόμαστε την Αγάπη του Θεού και τη δύναμη που δίνει η πίστη κι αγάπη μας προς Αυτόν!

(Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!)

Counting is diffcult.

How many times you really felt desperate and you said <>? How many times you felt the absence of God? How many times you said with a grief << why my God, why to me>>? How many times you followed the path of sin? How many times? Did you honestly ever try to count them? No? Then how you are going to change your life, how you are going to reach heaven? If you ever count them please remember that every time you were disappointed for the forthcoming exams, someone else was praying for his person who has just passed away. Every time you felt coward from fear that the others will mock you for your faith, please remember Evgenios Rodionof  who has his head cut with a cross on his chest. Every time where you were "crying", a little african boy was losing his life making the symbol of the Cross.  Every time you were in the path of sin someone next to you was crying... Counting is difficult,  but even more difficult is our incapability to feel the love of the God and the power that the faith and love to Him gives.

Ο άγ.Ιωάννης ο Θεολόγος μας συμβουλεύει

Μην αγαπάτε τον κόσμο* μήτε όσα είναι του κόσμου. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο δεν έχει μέσα του την αγάπη για τον Πατέρα. Γιατί όλα όσα είναι του κόσμου -οι αμαρτωλές επιθυμίες του εγώ, η λαχτάρα ν'αποχτήσουν ό,τι βλέπουν τα μάτια μας και η υπεροψία πως κατέχουμε γήινα αγαθά- δεν προέρχονται από τον Πατέρα αλλά από τον αμαρτωλό κόσμο.

Ο κόσμος, όμως, παρέρχεται και μαζί του όλα όσα επιθυμούν οι άνθρωποι να κατέχουν μέσα σ'αυτόν. Ενώ όποιος εκτελεί το θέλημα του Θεού θα ζήσει αιώνια...

(απ'την Καινή Διαθήκη, Α' Ιω κεφ.β', στ.15-17)

* σσ: δεν εννοεί τον κόσμο ως σύνολο ανθρώπων,αλλά ως τρόπο ζωής

The Saint John Theologos advise us

Don't love the world, or everything that belongs to the world. If someone loves the world it means that he has not into him the love for the Father. For everything that belong to the world. - the inappropriate desires, the wish to gain everything that our eyes see and our false view that we have human belongings - they are not flow from the Father but from the world who lives into the sins.  The world, however, goes and sometimes it extincts, and with it all those that people desire to possess within it. But who does obey the rules of the God will live forever...

Θαύμα του γέροντα Παϊσίου από τον τάφο του στην Σουρωτή

Μαρτυρία Ευαγγέλου Κ. από τη Θεσσαλονίκη : "Από τα δώδεκα μου χρόνια υπέφερα από δαιμόνιο. Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο. Μετά τους εξορκισμούς που μου διαβάζανε αισθανόμουν σαν να με είχαν δείρει.

Το Α' Σάββατο των νηστειών, το έτος 1995, ο πνευματικός μου προγραμμάτισε να κάνουμε αγρυπνία στην Σουρωτή. Πριν ξεκινήσουμε, αισθάνθηκα άγριο πόλεμο. Σε όλη την αγρυπνία δεν αισθάνθηκα καθόλου νύστα. Ήμουν στο κέντρο της Εκκλησίας κάτω και γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε η αγρυπνία και άρχισαν να διαβάζουν αγιασμό. Αγρίεψα πολύ. Με πήγαν να φιλήσω τα λέιψανα του...... Αγίου ΑρσενίουΉταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα "Παΐ., Παΐ.". Με ρώτησε η Ηγουμένη : "Παΐσιος;" και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές "Άγιος".Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε το γέροντα να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου. Ηρέμησα παντελώς, αλλά ο σωματικός πόνος δεν έφυγε αμέσως. Κοιμήθηκα και από τον πόνο ξυπνούσα λέγοντας "Πονάω πολύ".Επί σαράντα μέρες όμως ένοιωθα μια τέτοια χαρά, που από την χαρά μου έκλαιγα. Ίσως να ήταν παράτολμο αυτό που είπα : "Θεέ μου, έστω και μια ολόκληρη ζωή να βασανίζομαι όπως πρώτα, φθάνει να αισθανθώ πάλι, έστω και για ένα λεπτό αυτή την χαρά".


(απ'το http://gero-paisios.blogspot.com/2010/09/blog-post.html)

Miracle from monk Paisios from his grave at the Souroti Monastery

Testimony of Mr. Evangelou from Thessaloniki: "Since I was 12 years old I suffered from daemon. My life became a torture. After the exorcisms I felt like I was seriously attacked"

The first Saturday of the Fasting, in 1995, my spiritual father, planned to attend a liturgy at night at Souroti.  Before we started,  I felt into me a wild war. During the night at the liturgy I didn't feel the need to sleep at all. I was at the centre of the church surrounded by female monks. The liturgy finished and they started reading "Blessing of the Water". At that time I got mad. They took me to kiss the "lipsana".... of Saint Arsenius! At that time, I felt to be bodily burnt! At the end I turned and said "Pai.. Pai". The leader of the female monks asked me: Do you mean Paisios? and I nodded positively. Then I was very upset and wild, I started yelling, they took me at his grave and there I shouted three time "Saint" "Saint". I wanted to leave but they forced me to lay on his grave. I then saw the monk Paisios to arise from the middle and above like he was just woke up, not like a dead. It was exactly the same with his clothes and beard. Everything happened in a second. He touched me with his hand and at that time I saw a black air to emit from my mouth. I then calmed down completely, but the pain of my body was still there. I slept and from the terrible pain I was waking up saying that "I suffer from pains too much". But for 40 days I was so happy that from my happiness I was crying. Maybe it was too far-fetched but I said: "My Lord, I don't mind to suffer again as before, but at least to feel again this happiness for even just a minute"! 

Αξίζει να προχωράς!

Καλημέρα αδερφέ/ή μου.

Σκεφτόμουν πως όσα προβλήματα και αν έχουμε αξίζει να προχωράμε στη ζωή. Να μη μένουμε στάσιμοι... Πρέπει να γίνουμε όπως το τραίνο!Το τραίνο δεν βλέπει το τέρμα αλλά μόνον ό,τι φαίνεται μπροστά του. Παρόλο που ακολουθεί τις σιδηρές γραμμές σε ανηφόρες, στροφές, ερήμους, άγρια μέρη και παρ'όλα αυτά προχωράει, έτσι να κάνουμε κι εμείς. 

Δε γνωρίζουμε τη συνέχεια, το τι θα συμβεί. Όμως, ας έχουμε ελπίδα και πίστη και υπομονή. Ας ακολουθούμε το θέλημά Του ακόμα και αν όλα φαίνονται εχθρικά, δύσκολα ή και ακατόρθωτα... Μόνο Εκείνος γνωρίζει το μέλλον μας και το τι είναι το καλύτερο για μας. 

Ας έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό και δε θα χάσουμε ποτέ!

It worths to move on...

Good morning my brother and sister,

I was thinking that despite the difficulties we may face in our life, it does worth to move on in life. No to be stuck at the same position... We have to become like the train! The train does not see the end but only what is in front of it. Despite that it moves through the lines to mountains, curves, deserts, wild places, it always moves. We have to do the same. 

We don't know what's next, what is going to happen. But, let's have hope, faith an patience. Lets follow His want even if everything seems hostile, difficult and insuperable... Only He knows our future and what is the better for us. 

Let's have our faith to Christ and we will never lose. 

Πώς προκαλούνται οι λογισμοί

Η αίσθηση, η μνήμη και η κράση του σώματος. Βαρύτεροι λογισμοί είναι εκείνοι που έρχονται από τη μνήμη. Συγκέντρωσε το νου σου και πρόσεχε τους λογισμούς σου. Όσους βρεις εμπαθείς, πολέμησέ τους. 

Ο Θεός θα μάς ζητήσει απολογία για τα λόγια, τα έργα και τους λογισμούς μας κατά την ημέρα της Κρίσης.

Οσίου Θαλασσίου του Λίβυου

How thoughts are generated?

Sensations, memory and the body.The thoughts that come from the memory, are the heaviest. Concentrate your mind and beware from your thoughts. Fight against all those bad thoughts, if you find them. 

The God will ask for our apology for our words, acts and thoughts at the day of Judgment. 

(We thank C.C. for all the translations he sends...)

Τι προσφέρει η Θεία Κοινωνία;

... Διότι το υψηλότατο αυτό μυστήριο γεννάει την σωτηρία της ψυχής και του σώματος, το φάρμακο κάθε πνευματικής νάρκης.
Θεραπεύει τις αμαρτίες, χαλιναγωγεί τα πάθη, διασκορπίζει τους πειρασμούς ή τους εξασθενεί, αυξάνει την Χάρη, πολλαπλασιάζει την αρετή, στερεώνει την πίστη, ενισχύει την ελπίδα, ζωογονεί και πλατύνει την αγάπη...

(απόσπασμα απ'το βιβλίο του Θωμά Κεμπήσιου, "Μίμησις του Χριστού")

What does Holy Communion offers

 ... Because this mystery which is the highest of all, generates both the salvation of soul and body which is the medicine of every intellectual and emotional suppression. It cures the sins, it reins the passions, it scatters the temptations or weakens them, it increases the Charm, it multiplies the power of virtue, it sets the foundations of faith, it strengthens the hope, it invigorates and widens the love…

 Quote by Thomas Kembisiou from the book "Acting like God".

Thanks to Elena from Cyprus who translated this passage!!

Τα θέλω όλα!

Τα θέλω όλα! Είναι κακό;

Όχι βέβαια! Μα, γι'αυτό πλαστήκαμε. Για να τα θέλουμε όλα! Να επιθυμούμε τα πάντα! Η ύπαρξή μας, η "φτιαξιά" μας είναι τέτοια που δεν ικανοποιείται με τα λίγα, με τα πρόχειρα, αλλά θέλει να φτάσει μακρυά. Όσο πιο μακρυά, όσο πιο πολλά, όσο πιο ψηλά γίνεται. 

Όμως, ο κίνδυνος ελλοχεύει! Αν χάσουμε το Θεό μας, αν η καρδιά μας πλέον δε νιώθει την ανάγκη να γλυκαίνεται απ'το Χριστό, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Τότε, δε θα θέλουμε να φτάσουμε ψηλά στη Βασιλεία του Θεού. Τότε, δε θα θέλουμε να μειώνουμε τα πάθη μας. Τότε, θα τα ζητάμε όλα με τρόπο ισοπεδωτικό, εγωιστικό. Η ματιά της ψυχής μας, θολωμένη απ'τα πάθη, θ'αρχίσει να πρόσκειται στα γήινα, στα πρόσκαιρα... Απροστάτευτοι, χωρίς πυξίδα ουράνια, θα μπερδευτούμε...

Προσπάθεια φίλε/η! Αυτό μας αρκεί! Κάνε τον αγώνα σου με πίστη και υπομονή.Και να θέλεις να βγεις νικητής! Γι'αυτό πλάστηκες!

I want everything. Is that bad?

I want everything. Is that bad? 

Of course not. That's why we were created. To want everything. To desire everything Our existence, our "made-up", is such that is not fulfilled with the few, with the rough, but want to reach far. As far, as much, as highest  it can.  But the danger is around! If we lose our God, if our heart does not have the need to be sweetened any longer  by the Christ, then the things will get worse. Then, we won't want to reach high to the Kingdom of the God. Then we won't want to reduce our passions. Then, we will ask everything in a devastating, selfish way. The sight of our soul, blind from the passions, will start to adapt  to things that are stick down to earth, to the temporary things. ... Unprotected, without any direction from above, we will get confused. 

Try hard my friend! That is enough! Try with faith and patience. And, always wish to become winner. That's why you have been created!