Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

την καταστροφή από τις φωτιές τις μύρισα διότι έτυχε να περάσω από την ΕΘνική την επόμενη μέρα της καταστροφής. Τραγωδία, κόλαση. Το μυαλό μου αρνιόταν να χωρέσει το πόσο αληθινή ήταν. Η καρδιά μου, ξεσκισμένη, έκλαιγε. Το σώμα μου κι αυτό το ίδιο. Έπιανα τον εαυτό μου να κλαίει σε άσχετες φάσεις μέσα στις ημέρες που ακολούθησαν. 

Το αρχικό γιατί έδωσε τη θέση του στην προσευχή. Όχι μόνο για εκείνους που πέρασαν στην αιωνιότητα με ξαφνικό τρόπο μαρτυρίου, αλλά και για όλους εκείνους που καθημερινά φτάνουν στη Βασιλεία Του κι εγώ δεν το μαθαίνω ποτέ.

Ίσως, είμαι παραδομένος στα πάθη μου και στην, σαν φυλακή, καθημερινότητά μου. Ίσως, επειδή δεν τα βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια. Ίσως, επειδή θεωρώ ότι η δική μου ώρα αναχώρησης είναι ακόμη μακρυά...

Μα, μετά την τραγωδία αυτή μέσα μου ο θάνατος έγινε πιο απτός. Τα δάκρυα στα μάτια μου, ταρακούνησαν συθέμελα την αδικαιολόγητη βεβαιότητα της υλικής μου ύπαρξης, δείχνοντάς μου ότι η ψυχή μου είναι αιώνια. Και προς αυτή την κατεύθυνση αξίζει να εργάζομαι.

Καλό παράδεισο, αδέρφια μου. Καλή δύναμη, φίλε/η που έμεινες πίσω να θρηνείς. Θα'θελα το δάκρυ σου να έρθει για λίγο στα δικά μου μάτια, να μοσχομυρίσει Παράδεισο η κρύα μου ύπαρξη.

Απομαγνητοφωνώντας....

Αρχομένης από σήμερα, θα ξεκινήσουμε, στην αόρατη γωνιά, μία προσπάθεια απομαγνητοφωνήσεων κάθε Δευτέρα. Ίσως, δύσκολο να τηρηθεί αυτό κάθε εβδομάδα, αλλά δεν χάνουμε τίποτα να το προσπαθήσουμε! Κι όπου βγει!

"Λοιπόν, αυτό είναι το μυστικό: πώς θα μπορέσει κανείς να γυρίσει, εκεί που τον έχει καταλάβει κάτι κακό, να σκεφτεί κάτι άλλο. Είναι λίγο δύσκολο, αλλά όταν προετοιμαστεί (προετοιμασία είναι η ταπείνωση), τότε αυτό είναι δυνατόν. (.....) Εκεί είναι η τέχνη. Αυτό είναι  και να έχεις και τη δύναμη να αποσπάσεις τη Χάρη του Θεού, να ενωθείς με τον Θεό. (...) Δηλαδή, διώχνεις το αντίθετο πνεύμα, χωρίς να το καταλάβεις". 

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από σπάνια ηχογράφηση του αγίου γέροντα Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Συνεχίζουμε, έπειτα από αρκετό καιρό, την ενότητα αναρτήσεων με τίτλο 'η φωτογραφία της εβδομάδας'. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από επαγγελματικό ταξίδι μου στην Νορβηγία (ίσως βάλω κι άλλες τις ερχόμενες εβδομάδες) και συγκεκριμένα απ'το πολύ όμορφο χωριό Balestrand.

Η ομιλία της εβδομάδας

Εγκαινιάζουμε αυτή την νέα ενότητα αναρτήσεων της 'ομιλίας της εβδομάδας' με την ομιλία του γέροντα Αθανάσιου, μητροπολίτη Λεμεσού με τίτλο " 'Πιστεύω' σημαίνει...". Εξαιρετική ομιλία που, προσωπικά, με βοήθησε πολύ.

πάτησε τον σύνδεσμο εδώ

Η αόρατη γωνιά ενισχύεται

  Μέρες μέσα μου τριγυρίζει η ιδέα να επαναφέρω την 'φωτογραφία της εβδομάδας' που συνήθιζα να αναρτώ. Μαζί, λοιπόν, με τις φωτογραφίες αποφάσισα να δημιουργήσω και μια νέα ενότητα 'η ομιλία της εβδομάδας'. Σκοπός απώτερος είναι η ουσιαστικότερη γνωριμία μας με το αυθεντικό βίωμα του Χριστού μας μέσα από τα λόγια ανθρώπων φωτισμένων που ζουν τον Χριστό ως πράξη κι όχι απλά ως θεωρία.

  Σας ευχαριστώ που κρατάτε κι εσείς με τα δικά σας λουλούδια (τις προσευχές σας, το ενδιαφέρον σας, τα mails και τα σχόλιά σας) το ηλεκτρονικό σπιτάκι της αόρατης γωνιάς ενεργό. 

:)

γράμμα σε σένα

Αγαπητέ μου φίλε άγνωστε αλλά καρδιακέ,

ευκαίρησα σήμερα να σου γράψω μερικές γραμμές. Σήμερα, που ο θρήνος, η λύπη, ο αποχωρισμός, η ατέλειωτη θλίψη για την τραγωδία των πυρκαγιών καλύπτει ως πέπλο βαρύ τη χώρα μας την Ελλάδα. Ήθελα να σου γράψω μερικές σκέψεις μου που από μέρες είχαν γεννηθεί στην καρδιά μου αλλά δυστυχώς δεν έβρισκα τον χρόνο.

Φίλε μου, μου είχες πει ότι σ'αρέσει που κουβεντιάζουμε, που μιλάμε για τον Θεό. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου απαντώ όλες τις απορίες. Δεν είμαι θεολόγος, γι'αυτό αρκούμαι μόνο σ'αυτά που ο ίδιος έχω βιώσει ή έχω ακούσει από άγιους ανθρώπους. 

Φίλε μου, θα'θελα τώρα να σου πω ότι είμαστε τυχεροί που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γνωρίσαμε (λίγο έστω) τον Χριστό. Μα, θα'ταν ακόμη πιο όμορφο αν κάναμε ένα βήμα παραπέρα. Γιατί, όπως κι εσύ μου'χες εκμυστηριευτεί, δεν θες να αρκείσαι στο λίγο. Θες το αυθεντικότερο, το αληθινό, το γνήσιο. 

Θα'θελα, λοιπόν, να σου πω σχεδόν ψιθυριστά: γονάτισε και ψάξ'τον με την προσευχή σου. Ψάξ'τον πέρα από τις όποιες συζητήσεις θεωρητικού χριστιανισμού. Αναζήτησέ την αυθεντικότητα της Αγάπης που ο Ίδιος είναι, μέσα απ'το μονοπάτι της προσευχής. Είναι βοηθητικές οι συζητήσεις πνευματικού χαρακτήρα, αλλά δε μπορούν με τίποτα να συγκριθούν με την αληθινή χαρά που ο Ίδιος προσφέρει μέσα απ'τα μυστήριά Του. Αφέσου στη γλύκα του αναβαπτισμού της εξομολόγησης, μέθυσε με το Σώμα και το Αίμα Του στη Θεία Κοινωνία. 

Καρδιακέ κι άγνωστε φίλε μου, όλα χρειάζονται. Όλα μπορούμε να τα αναγάγουμε σ'Εκείνον, να βλέπουμε με την καθαρότητα της αλήθειας Του τα πάντα. Μα, πάντα θα υπάρχει η στιγμή της προσωπικής μας ευθύνης: Τον βιώνουμε στ'αλήθεια ή μένουμε απλά νερόβραστοι χριστιανούληδες εκ του ασφαλούς; Κυρίως, τα λέω για μένα. Γιατί πιάνω συνεχώς τον εαυτό μου να κοιτάζει τα 'σφάλματα' των διπλανών και να μη βλέπει τη δικιά μου μαύρη θάλασσα των αμαρτιών μου.

Σήμερα, τώρα που η πατρίδα μας πονάει, ας γονατίσουμε και ας μιλήσει η καρδιά κι η ψυχή μας κατευθείαν μαζί Του. Ας του αφήσουμε, σιωπηλά και μακρυά απ'τα φώτα της δημοσιότητας, το δάκρυ μας. Ας τον πούμε 'Πατέρα'. Ας τον πούμε 'φίλο'. Ή 'αδερφό'. Για μας είναι τα πάντα. Ό,τι χρειαστεί γίνεται για μας. Συντροφιά, παρηγοριά, αγκαλιά στοργική. Τα πάντα.

Με πολλή αγάπη,

Σεβάχ

Ισότητας λόγος, ενότητας πράξη.

Επιτέλους, ποιος είναι ο Παύλος; Και ποιος είναι ο Απολλώς; Είναι απλώς υπηρέτες του Θεού που σας οδήγησαν στην πίστη. Καθένας από μας κάνει το έργο που του ανέθεσε ο Κύριος. Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αυτός όμως που φέρνει την αύξηση είναι ο Θεός. Ώστε ούτε αυτός που φυτεύει είναι κάτι ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά εκείνος που φέρνει την αύξηση, ο Θεός. Στο ίδιο επίπεδο είναι και αυτός που φυτεύει και αυτός που ποτίζει. Αλλά ο καθένας θα πάρει το δικό του μισθό, ανάλογα με τον κόπο του. Γιατί εμείς είμαστε συνεργάτες στην υπηρεσία του Θεού κι εσείς το χωράφι του Θεού, το οικοδόμημα του Θεού.

προς Κορινθίους Α', κεφ.3, στ.5-9

Είμαστε όλοι ένα. Δεν υπάρχουν ανώτεροι ή κατώτεροι! Δεν υπάρχουν αφεντικά ή ηγέτες με αναγκαστική εξουσία δεσποτισμού. Όλοι είμαστε αδέρφια και πατέρας μας είναι ο καλός Θεός. Ενωμένους μας θέλει στο ποτήρι της Κοινωνίας μαζί Του κι έτσι αξίζει να πορευόμαστε σ'αυτή τη ζωή την προσωρινή. Διότι στην άλλη την αιώνια, απλά θα χαιρόμαστε την ατέρμονη χαρά Του!

Ονειρεύομαι μια χριστιανική κοινότητα χωρίς σχέσεις εξουσίασης, χωρίς μικρότητες και μίση, χωρίς σύνδρομα μειονεκτικότητας. Τι μπορώ να κάνω εγώ σαν Σεβάχ γι'αυτό; Να εξομολογούμαι, να κοινωνώ, να βελτιώνω τον εαυτό μου με την χάρη Του. 'Ειρήνευσε και θα ειρηνεύσουν χιλιάδες γύρω σου', όπως είχε πει κι ο άγιος Σεραφείμ που σήμερα γιορτάζει. 

Ο δρόμος προς την ενότητα είναι ένας και περνάει απ'το αμπέλι του ζωοδότη Χριστού μας.

Η ευχή

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Η ευχή της καρδιάς. Να την λες όσο μπορείς. Ακόμη κι αν κάποιες φορές δεν ακολουθεί τα λόγια η καρδιά. Η ευχή είναι η ένωση των κόσμων. 

Καληνύχτα, αδερφέ/ή μου. Καλή Κυριακή.  

στο βάθος του είναι μας

του αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη

Για να μην ζείτε στο σκοτάδι, γυρίστε το διακόπτη της προσευχής ώστε να έλθει το θείο φως στην ψυχή σας. Στο βάθος του είναι σας, θα φανεί ο Χριστός!

υγ: Αυτή την ανάρτηση (όπως και πολλές άλλες μπορείτε να τις αναζητήσετε στην υπέροχη ομάδα του facebook με το όνομα ΙΧΘΥΣ (κάντε κλικ εδώ)

 

Για σένα που ψάχνεις τη χαρά (σε λάθος χάρτες)

Έχεις λύπη;

Ο Χριστός σού λείπει!

Προσπαθείς να καταλάβεις γιατί λυπάσαι. Νιώθεις μέσα στην ψυχή σου μια σκοτεινή τρύπα, ένα κενό το οποίο ρουφάει κάθε προσπάθειά σου, κάθε όρεξή σου για να δράσεις θετικά. Σκύβεις στην ψυχή σου να δεις τι γίνεται. Αναζητάς τα 'γιατί' μα απαντήσεις δε βρίσκεις. Ψάχνεις σε βιβλία ψυχαναλύσεων και θεωριών παραδείγματα για να ταυτιστείς. Μα άδικα. Δεν μπορείς να δεις το βυθό μιας λίμνης αν στην επιφάνεια υπάρχουν ρεύματα κι αέρηδες και καταιγίδες. 

Τα εγχειρίδια για να'σαι ευτυχισμένος δεν σε αγγίζουν όσο θα'θελες. Τελικά αρχίζεις μέσα σου να νιώθεις ότι αλλού είναι το νόημα. Ψάχνεις για δροσιά εκεί όπου δροσιά δεν υπάρχει. Οι χάρτες της ψυχής όσο κι αν οι επιστήμες προχωρήσουν πάντα θα 'χουν ένα κομμάτι ανεξερεύνητο. Εκείνο το 'κάτι' που τελικά έχει την ουσία. 

Φίλε μου, ψάξε την ουσία σ'Εκείνον τον Ένα. Που ήρθε κι ανέτρεψε τα πάντα. Που έσπασε taboo, προκαταλήψεις και σύντριψε τον ίδιο τον θάνατο. Ψάξε για την αληθινή εσωτερική ηρεμία στον Ιησού Χριστό. Εκείνον που ήρθε σ'αυτή τη γη για σένα, που μίλησε για σένα, που σταυρώθηκε για σένα. Που αναστήθηκε για σένα. Που σε καλεί να πας κοντά Του εσύ ο απογητευμένος από τη ζωή και ο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος για να σου δώσει την παρηγοριά. Την αληθινή στοργή, αγάπη, την ηρεμία που πάντα αναζητούσες βαθιά κι ανόθευτα μέσα σου, μα πουθενά αλλού δεν έβρισκες. 

υγ: Η φράση με τα κόκκινα γράμματα στην αρχή είναι του αγίου Παϊσίου του αγιορείτη

Στης ψυχής τη γραφομηχανή

Εάν γαρ και πορευτώ εν μέσω σκιάς

θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά,

ότι Συ μετ'εμού εί.

Στης ψυχής τη γραφομηχανή όλα γράφονται και μένουν. Παλιές στιγμές, παρελθοντικές. Εμπειρίες που βιώσαμε και βιώνουμε. Οι επιλογές μας καθορίζουν το χρώμα της ψυχής μας. Η μετάνοιά μας το ομορφαίνει, οι αστοχίες μας το ασχημίζουν. 

Είσαι ταξιδιώτης σ'αυτή τη ζωή. Είμαι και γω συνταξιδιώτης μαζί σου. Ό,τι κι αν γράφεται στη γραφομηχανή σου, να θυμάσαι ότι και γω είμαι δίπλα σου. Και είναι πάντα σύντροφός μας και κάποιος άλλος: ο Θεός Πατέρας μας. Όπου κι αν πορευόμαστε μαζί Του, δε φοβόμαστε τίποτα γιατί το φως του μας προστατεύει!

Τίποτα και τα πάντα μαζί

Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Συνεχής κίνηση. Κι αν ακόμη πεθάνω, ο κόσμος θα συνεχίσει να κινείται. Η γη θα συνεχίσει να γυρίζει, ο αέρας να φυσάει, ο ήλιος να ανατέλει και να δύει. Η φύση, η πλάση όλα είναι σε συνεχή ζωή που δόθηκε απ'τον Ζωοδότη. Αυτό με κάνει να νιώθω ένα τίποτα, γιατί ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από μένα. Όμως, αυτό με κάνει να νιώθω την ίδια στιγμή ότι αξίζω τόσα πολλά: η αγάπη Του, δεν με αφήνει να περάσω στην ανυπαρξία, αλλά στην άλλη (την όντως) ζωή!

Θεέ μου, δώσε μου μετάνοια. Ώστε κι αν ακόμη αναχωρήσω απ'τη ζωή αυτή την προσωρινή, να με δεχτείς στην στοργική αγκαλιά του Παραδείσου Σου.

Η φύση, 'εμείς' κι εγώ

Μερικές φορές το ίδιο το μεγαλείο της φύσης, μάς κάνει απλά να νιώσουμε πως δεν είμαστε αφέντες της, αλλά μέρος της. Εμείς οι άνθρωποι ανήκουμε σ'αυτό το ευρύτερο 'εμείς' που συμπεριλαμβάνει όλη την Πλάση, την Δημιουργία του Πανσόφου μας Θεού πατέρα. 

Εκείνου που έπλασε τα φυτά, τα ζώα, τα βουνά, τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Και τελευταίους έπλασε τους ανθρώπους. Ώστε να ζουν μέσα στην παραδεισένια φύση, ύπαρξη με ύπαρξη, αρμονικά. Ειρηνικά. Στον κόσμο τον όμορφο. Μέρος της σπουδαίας φωτεινής του αγάπης...

Ας μην το ξεχνάμε αυτό... Αγαπώ σημαίνει μοιράζομαι. Δέχομαι, εκτιμώ και πράττω για το αγαθό, το καλό. Κι αυτό σημαίνει ν'αγαπώ και την ίδια τη φύση.

Γιατί; Γιατί να κρίνω τον διπλανό μου;

Πόσες, μα πόσες φορές δεν πέφτουμε σε κατάκριση... Κρίση, δηλαδή, αρνητική κατά του άλλου. "Κατά"... Πόσο αντίθετη είναι αυτή η λογική σε σχέση με την πρακτική της αγάπης του Χριστού μας... Πόσο διαφορετική! Ο Χριστός συνεχώς το έδειχνε αυτό: με την πόρνη, με την Σαμαρείτιδα και τόσες άλλες περιπτώσεις. Η κίνησή Του δεν είχε επιθετικότητα, αλλά ευωδίαζε απ'την αγάπη και την ανοιχτωσιά της αγκαλιάς Του. 

Τρέμω και μόνο στην ιδέα του πόσες φορές βιάζομαι να κρίνω και να καταδικάσω με συνοπτικές διαδικασίες κάθε άνθρωπο που ίσως έχει άλλη άποψη από μένα. Φοβάμαι την ώρα της κρίσης της δικής μου απ'τον μεγάλο Κριτή... "Ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά", όπως λέει και το τροπάριο της Μ.Εβδομάδας.

Αφήνω τον απόστολο Παύλο να μας το περιγράψει με τον θεόδοτο λόγο του. Σας παραθέτω το απόσπασμα απ'την προς Ρωμαίους επιστολή του, κεφ.14 στίχοι 1 ως 12.

  1 Υπάρχουν όμως και μερικοί Χριστιανοί αδύνατοι στην πίστη. Να λοιπόν ποια πρέπει να είναι και προς αυτούς η συμπεριφορά σας: Να δέχεστε με καλοσύνη εκείνον που είναι αδύνατος στην πίστη και εξαρτά τη σωτηρία του και από τη διάκριση των φαγητών και των ημερών, χωρίς να συζητάτε και να επικρίνετε τις ιδέες του.

   2 Άλλος βέβαια πιστεύει ότι δεν απαγορεύεται να φάει όλα τα φαγητά. Ενώ ο αδύνατος στην πίστη τρώει λαχανικά και αποφεύγει τα άλλα φαγητά από το φόβο μήπως μολυνθεί απ’ αυτά.

   3 Εκείνος που λόγω της ισχυρότερης πίστης του τρώει απ’ όλα τα φαγητά, ας μην περιφρονεί ως στενοκέφαλο εκείνον που δεν τρώει απ’ όλα. Κι αυτός που δεν τρώει απ’ όλα, ας μην κατακρίνει εκείνον που τρώει. Διότι κι αυτόν που τρώει απ’ όλα ο Θεός τον προσέλαβε στην Εκκλησία του.

    4 Ποιος είσαι εσύ που κατακρίνεις ξένο δούλο; Αυτός δεν έχει εσένα Κύριο, αλλά τον Θεό. Σε σχέση με τον Κύριό του στέκεται ή πέφτει πνευματικά. Μάθε λοιπόν ότι ενώ εσύ τον κατακρίνεις, αυτός θα σταθεί στερεός στην πίστη. Διότι ο Θεός έχει τη δύναμη να τον ανορθώσει και να τον στερεώσει.

   5 Άλλος διακρίνει τη μια μέρα ως αγιότερη από την άλλη. Κι άλλος θεωρεί κάθε μέρα αγία. Για το θέμα αυτό ας κάνει ο καθένας ό,τι του λέει η δική του συνείδηση.

    6 Εκείνος που θεωρεί την ημέρα αυτή ως αγιότερη, τη θεωρεί για να τιμήσει τον Κύριο. Κι εκείνος που δεν προτιμά την ημέρα αυτή από την άλλη, αλλά τιμά το ίδιο όλες, το κάνει για να τιμήσει τον Κύριο. Εκείνος που τρώει αδιάκριτα απ’ όλα τα φαγητά, για να τιμήσει τον Κύριο τα τρώει˙ διότι όταν τρώει απ’ αυτά, ευχαριστεί τον Θεό ως χορηγό της τροφής. Κι εκείνος που δεν τρώει απ’ όλα τα φαγητά, για να τιμήσει τον Κύριο δεν τρώει, και ευχαριστεί παρόμοια τον Θεό.

    7 Και οι δύο για τη δόξα του Θεού κάνουν εκείνο που κάνουν. Διότι κανείς από μας που πιστεύουμε δεν ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του.

    8 Διότι κι αν ζούμε, ζούμε για να υπηρετούμε τον Κύριο˙ κι αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε με υποταγή στο θέλημα και στην εξουσία του Κυρίου. Κι αν λοιπόν ζούμε κι αν πεθαίνουμε, είμαστε κτήμα του Κυρίου.

     9 Είμαστε όλοι, ζωντανοί και πεθαμένοι, κτήμα του Κυρίου, επειδή γι’ αυτό το σκοπό ο Χριστός και πέθανε και αναστήθηκε και έλαβε πάλι ως άνθρωπος τη ζωή, για να γίνει Κύριος και των νεκρών και των ζωντανών.

   10 Κι αφού ανήκουμε όλοι στο Χριστό, εσύ που δεν τρως απ’ όλα τα φαγητά γιατί κατακρίνεις τον αδελφό σου; Ή κι εσύ που έχεις τελειότερη γνώση στο θέμα των φαγητών, γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κατακρίνει ή να περιφρονεί. Διότι όλοι θα παραστούμε στο βήμα του Χριστού, κι αυτός μόνο έχει δικαίωμα να μας κρίνει.

  11 Διότι είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, και θα πραγματοποιήσω αυτό που παραγγέλλω˙ ότι δηλαδή μπροστά μου κάθε άνθρωπος θα λυγίσει τα γόνατά του δουλικά και λατρευτικά, και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό.

    12 Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει απ’  όλα αυτά είναι ότι καθένας από εμάς για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στο Θεό, και γι’ αυτό τον εαυτό του πρέπει να προσέχει κι όχι τον άλλο.