Κάποιος πολύ διακριτικός γέροντας έλεγε πως πρέπει πάντα στη ζωή μας να είμαστε όσο γίνεται πιο απλοί και διακριτικοί. Και έφερνε για παράδειγμα την προσευχή. Έλεγε: "Ξέρεις, παιδί μου, τι όμορφο πράγμα είναι να περπατάς στο δρόμο και να προσεύχεσαι; Χωρίς να σε καταλαβαίνει κανείς! Να έχεις, παιδί μου, στην τσέπη σου ένα κομποσκοινάκι και η ευχή να ρέει, να κυλάει ασταμάτητα. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απ'αυτό. Να περπατάς στο δρόμο, να έχεις τα χέρια σου στις τσέπες και να εύχεσαι. Χωρίς να σε καταλαβαίνει κανείς! Διακριτικά, παιδί μου. Έτσι γίνεται η σωστή προσευχή: διακριτικά, αφανώς... Αν το προσπαθήσεις, θα'χεις μεγάλη ωφέλεια. Θα δεις πόσο χαρούμενο θα κάνεις και τον άγγελό σου! Θα χαμογελάει! Θα πετάει απ΄τη χαρά του όταν θα σε βλέπει να προσεύχεσαι!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου