Κι ο κόσμος ακόμα ζει

Κι εκεί, πανω στην πιο δυσκολη στιγμη

-την πιο αληθινη- 

μαθαινεις 

πως στ'αληθεια

χωραει η καρδια σου ολάκερο τον κοσμο.

Περασε κι αυτη η νυχτα.

Γεματη ανηλιαγες αγωνιες,

καρδιοχτυπια 

που λες δεν παει αλλο,

θα σπασει η καρδια.

Κι ομως.

Οσο κι αν μας παγωνουν οι πονοι,

ερχομαστε πιο κοντα

ο ενας με τον αλλο.

Γινονται οι ανασες μας κερια, 

μια ζεστη αγκαλια

κι ο πονος μαλακωνει.

Χαρισμα δυο χερια

δυο ματια. 

Δυο πηγές αστειρευτες.

Τρεχουν αλμυρά τα όνειρα.

Μα σαν φτανουνε στο στομα,

γλυκαινονται απ'το χαμογελο.

Κι ο κοσμος ακομα ζει.

Κι ο ουρανος τα συνορα γκρεμισε.

Γλυκαθηκαν τα ονειρα,

οι πονοι γινανε χαμογελα

κι οι ανασες μας ζωη.

Μ'ακους;

Ζωή.

με πολλή, πολλή αγάπη αφιερωμένο