Μια πληγή ανοίγει, πονάμε, το αίμα τρέχει... Και αν είναι και πιο μεγάλο το τραύμα, τότε τρέχουμε και δεν φτάνουμε! Σκεφτόμουν πως κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις δυσκολίες στη ζωή μας. Ξαφνικά, εκεί που όλα πήγαιναν μια χαρά, συμβαίνει κάτι. Κάτι κακό. Κάτι που μας χτυπάει στις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας. Κάτι που μας πάει να μας ρίξει στην απόγνωση...
Αλλά ας μην φοβόμαστε! Ας μην τα παρατάμε! Ας μην ξεχνάμε ότι η πληγές κλείνουν. Το αίμα σταματάει. Ο πόνος θα αφήσει τη θέση του στην παρηγοριά, στην ανακούφιση.
Όλα φίλε,φίλη είναι μέσα στο παιχνίδι! Αλλά με υπομονή, προσευχή και αισιοδοξία, θα έρθει η γλυκιά παρηγοριά. Η παρηγοριά του ουρανού... Θα ανατείλει κάποτε και ο ήλιος! Δεν μπορεί... Κάποτε θα κλείσει η πληγή! Μην απελπίζεσαι! Θα περάσει. Όλα θα πάνε καλά! Κάνε υπομονή και θα δεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου