Οι δύο βάτραχοι

Κάποια φορά δύο βάτραχοι έπεσαν σ'έναν κουβά με αφρόγαλα και συνειδητοποίησαν ότι βούλιαζαν. Στην αρχή, χτυπούσαν με μανία τα πόδια τους μήπως και καταφέρουν τίποτα, αλλά άδικος κόπος. Βυθίζονταν όλο και πιο πολύ... Τότε, ο ένας φώναξε: "Δεν μπορώ άλλο. Είναι αδύνατο να βγούμε από δω. Σ'αυτό το πράγμα δε μπορείς να κολυμπήσεις. Αφού θα πεθάνω, ας πεθάνω τουλάχιστον χωρίς να βασανίζομαι προσπαθώντας". Μόλις το 'πε, σταμάτησε να πλατσουρίζει και αμέσως βυθίστηκε για πάντα στο βυθό του κουβά.

Ο άλλος βάτραχος, πιο πεισματάρης, αγωνιστικός και επίμονος σκέφτηκε: "Δε γίνεται. Είναι αδύνατο να βγω από δω. Τουλάχιστον, αφού είναι να πεθάνω, θα πεθάνω προσπαθώντας"! Συνέχισε, λοιπόν, να χτυπάει τα πόδια του με δύναμη και να προσπαθεί επί ώρες. 

Ξαφνικά, απ'το πολύωρο χτύπημα των ποδιών του, το αφρόγαλα έπηξε και έγινε βούτυρο. Έκπληκτο το βατραχάκι κατάφερε έτσι να βγει απ'τον κουβά γεμάτο χαρά....

ΥΓ: Συγχωρέστε μας για την καθυστέρηση της ανάρτησης. Προέκυψε σφάλμα στον προγραμματισμό της!