Είσαι "δικός μας"...;

Συχνά, ακούω ανθρώπους να υποστηρίζουν, οτι ένας καλός φίλος δεν μπορεί παρά να πιστεύει και να ακολουθεί τα πιστεύω μου, για να μοιράζεται την πορεία μου στη ζωή. Και αυτό δεν είναι απόλυτα λάθος. Είναι αλήθεια, πως δεν μπορώ να μοιραστώ την ψυχή μου με έναν άνθρωπο, που δεν μπορεί να σεβαστεί, να νοιώσει, να κατανοήσει, αυτό που είναι για μένα το πιο ουσιώδες κομμάτι της ζωής μου. Δεν σημαίνει όμως, ότι δεν μπορώ να αγαπήσω, να μοιραστώ, να ανοίξω την αγκαλιά μου σε έναν άνθρωπο, απλά και μόνο επειδή έχει κάνει διαφορετικές επιλογές από εμένα.. Κάθε Χριστιανός οφείλει να δείχνει με το παράδειγμά του την ανοιχτή αγκαλιά του σε ΟΛΟΥΣ! Και εννοώ ΟΛΟΥΣ, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις. Αν ο χριστιανός βάζει ταμπέλες και ''εξορίζει'' από τον κύκλο της αγάπης του όσους δεν είναι ''χριστιανοί'' ή δεν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με τον ίδιο ή έχουν κάνει άλλες επιλογές, τότε καταργεί τη βασική και πιο ουσιώδη απαίτηση της αληθινής Αγάπης: Αγάπα τον πλησίον σου!!!

Έάν ο Χριστιανός, που υποτίθεται οτι βιώνει σε όλη της την πληρότητα την τελειότητα της Αγάπης του Χριστού, αφορίζει και απορρίπτει τους γύρω του ανθρώπους, απλώς επειδή σφάλλουν και πέφτουν, όπως άλλωστε και ο ίδιος, αφού αυτό ακριβώς θα πει άνθρωπος, τότε δικαίως θα έρθει κάποιος και θα πει: Αυτή είναι η πίστη σας; Αυτό είναι το παράδειγμά σας, εσείς, που ζείτε τον Χριστό στην καρδιά σας;

Ο άνθρωπος που έχει αγάπη, κοιτά τον κάθε άνθρωπο γύρω του, στο βάθος της καρδιάς του.. Κοιτά μονάχα με τα μάτια της ψυχής.. Πίσω από τον άνθρωπο που κάνει μία άστατη ζωή, εκείνος βλέπει την καρδιά που νοιώθει μοναξιά και της απλώνει στοργικά το χέρι. Βλέπει την καρδιά που πονά, και την παρηγορεί..Εάν εμείς, ως Χριστιανοί, επιλέγουμε την λογική της κλίκας, της περιθωριοποίησης, της ταμπέλας, και επιλέγουμε φίλους με βάση αυτή τη λογική, και όχι με κριτήρια καρδιάς, με βάση ποιό παράδειγμα περιμένουμε να δείξουμε στους άλλους ανθρώπους την ειρήνη και την αγάπη, που μας δίνει ο Θεός;; Και όσον αφορά στην πρόθεση μου να είμαι Χριστιανή, να με συγχωρείτε φίλοι μου, αλλά αυτό δεν με κάνει τέλεια. Και να μην περιμένετε από εμένα την τελειότητα. Θα κάνω λάθη, θα πέφτω, θα ξανασηκώνομαι, θα προσπαθώ να διορθωθώ και πάλι θα κάνω λάθη και πάλι θα πέφτω και θα ξανασηκώνομαι... Και δεν θα πάψω να ζω την ζωή μου με τα λάθη της και τα σωστά της, γιατί ο Θεός με έκανε ελεύθερη και το μεγαλύτερο μάθημα που μου έχει διδάξει μέχρι σήμερα η ζωή είναι, ότι τα λάθη μου υπήρξαν οι πιο σοφοί μου δάσκαλοι. Και ούτε μπορώ να συμμεριστώ την φοβική λογική απέναντι στην συναναστροφή μου με ανθρώπους ''διαφορετικούς'' από εμένα. Γιατί για μένα κάθε άνθρωπος που έρχεται στην ζωή μου, δεν είναι γυναίκα ή άντρας, ''πιστός'' ή ''άπιστος'', είναι απλά ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Άνθρωπος, που τις περισσότερες φορές έχει να μου προσφέρει πολύ περισσότερα από αυτά που θα μπορούσα ποτέ να του προσφέρω εγώ. Άνθρωπος, που θα με βάλει στο στίβο της ζωής και της Αγάπης.

Στην ερώτηση λοιπόν: ''Είσαι...δικός μας;'' , η απάντηση είναι 

ΠΑΝΤΑ: ναι..!

(Ευχαριστούμε θερμά και αναδημοσιεύουμε απ'τα "αποστάγματα καρδιάς" )