Η Ανάσταση του Χριστού είναι θεμέλιος λίθος ύπαρξης. Ακτήμονες και ξενιτεμένοι οι καλόγεροι, με την αποταγή των πάντων γυρεύουν την επιστροφή στον Πατέρα. Κι έχουν μάνα τους την Κυρία του Όρους: την Θεοτόκο. Κι αυτή τους η δίψα συνάντησης με τον αναστάντα συμπαρασύρει στην αθανασία και τη γύρω φύση. Από το παραμικρό άνθος και ζωύφιο μέχρι τα γερόκορμα δέντρα. Από τις γραμμές των βουνών μέχρι τους κόλπους και τις αγκάλες της θάλασσας. Η φύση πάλλεται απ'την ιερότητα της αναστάσιμης χαράς της.
Κάτω απ'το μαύρο ράσο ο αφανής και χαριτωμένος εκ Θεού αγωνίζεται πρώτα κατά του μεγαλύτερου εχθρού, του εαυτού του. Και μετά εναντίον του γαιώδους φρονήματος βρέχοντας τις πέτρες και τα χώματα του Άθωνα με δάκρυα πιο αληθινά και από την γύρω θάλασσα. Αυτοί που αρνήθηκαν τον κόσμο και αγαπήθηκαν απ'το Θεό εμμένουν. Και μένουν όπως τα στρείδια στους βράχους του Όρους προσκολλημένοι.
Ο απλός καλόγερος του Όρους είναι το μέτρο της αγιορείτικης πράξης και ζωής. Γιατί καλλιεργεί την άλλη πλευρά, την βαθύτερη της ανθρώπινης ψυχής. Γι'αυτό το κλάμα του ανθίζει χαρά της Ανάστασης. Γι'αυτό το χαμόγελό του βεβαιώνει την αθανασία.
απόσπασμα απ'το βίντεο που βρήκαμε εδώ. Το κείμενο είναι του Δημήτρη Κοσμόπουλου. [το απόσπασμα που απομαγνητοφωνήσαμε περιέχεται από 1:01:00 και μετά. Αξίζει να το δείτε όλο το βίντεο βέβαια! Είναι θαυμάσιο!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου