Με αδικούν (μέρος Β')

Θυμάμαι και ένα περιστατικό που έλεγε ο γέροντας Παΐσιος για δύο αδέρφια που ο πατέρας τους τους έδωσε δύο κτήματα. Και ο ένας (υπερφίαλος, εγωιστής και κακόβουλος) ήθελε το μεγάλο που το θεωρούσε καλό. Και ο άλλος, δρώντας ταπεινά και απλά, δέχτηκε να πάρει το μικρό στη μέση του πουθενά. Όμως, ο Θεός έφερε έτσι τα πράγματα που το μικρό χωραφάκι στη μέση του πουθενά απέκτησε τέτοια αξία που πουλήθηκε τελικά στην 100πλάσια τιμή... Ενώ, φαινομενικά, ο ένας αδερφός φάνηκε αδρανής, "αγαθούλης" και δεν κυνήγησε το δίκιο του, ο Θεός του το ανταπόδωσε.

Και κάτι ακόμα: Χριστιανός δε σημαίνει αγαθούλης, μίζερος, απόβλητος, ηττοπαθής. Χριστιανός είναι ο αγωνιστής, ο δυναμικός. Ο ήρωας. Ο Χριστιανός αγωνίζεται σκληρά να νικήσει τα πάθη του (τι αιματηρός αγώνας είναι αυτός!.και ποιος έχει τα κότσια να το προσπαθήσει...) και προσπαθεί καθημερινά. Χριστιανός είναι ο μαχητής που δεν τα παρατάει ποτέ, γιατί γνωρίζει ότι υπάρχει κάποια θεϊκή, πύρινη δύναμη που τον ενισχύει. Μπορεί, κάποιες φορές να φαίνεται (πόσες φορές, επιφανειακά κρίνοντας, βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα) ότι η πίστη του τον οδηγεί στο αδιέξοδο, όμως ο Θεός είναι εκεί. Είναι παρών στις δύσκολες στιγμές και με μια απίστευτη δυναμική αλλάζει το ρου της ιστορίας. Εκρηκτικά επεμβαίνει!

Αρκεί να έχουμε υπομονή...

υγ 1: Ακολουθεί και μέρος Γ' εν καιρώ...
υγ 2: Πάτα στις λέξεις με το μπλε χρώμα!