Κάποτε φτάνει η ευλογημένη ώρα της κατάπαυσης. Ηρεμία. Προσωρινή μα ουσιαστική περίοδος: Η απαραίτητη περίοδος των διακοπών.
Η θάλασσα με γοητεύει, με μεθάει, είναι σχεδόν όλη μου η ζωή. Όμως, αυτές τις μέρες το πλοίο της ζωής μου προσάραξε. Και έγινε οδοιπόρος και αναζητητής του βουνού. Στις ψηλές κορφές να ψάξω λίγο πιο ήρεμα τον εαυτό μου. Όσο η θάλασσα με γοητεύει άλλο τόσο το περιβάλλον του βουνού με συναρπάζει.
Εδώ ψηλά όλα είναι τόσο διαφορετικά. Λες και η μυσταγωγία της φύσης σού ενσταλάζει μια σπάνια ελπίδα πως εδώ οι στιγμές χαράσσουν τη διαδρομή προς το κέντρο της καρδιάς.
Ακούω το σταθερό, μαγευτικό θρόισμα των δέντρων και συμμετέχω κι εγώ ντροπαλά στο ταξίδι του αέρα. Παρατηρώ το βραδινό πέπλο τ'ουρανού, το στολισμένο με αμέτρητα ουράνια κεράκια και αναπολώ τις αμέτρητες στιγμές που έζησα απ'την προηγούμενη χρονιά μέχρι τώρα.
Εδώ δε σε διακόπτουν οι ασχολίες της πόλης, τα αναγκαστικά παρακολουθήματα της καθημερινής ζωής. Νιώθεις πως αγγίζεις ουρανό. Ψηλαφητά αρχίζεις να μετράς τους ρόζους της καρδιάς, αλλά χωρίς να απελπίζεσαι.
Αισθάνεσαι πως ορίζεις τα βήματά σου γιατί, χωρίς την υγρασία της απελπισίας και το διάφανο καύσωνα της μοναξιάς, η ματιά σου βλέπει τις θεϊκές πατημασιές δίπλα σου. Προχωράς με τη σιγουριά μιας άλλης ζωής και τη δυναμικότητα της απόλαυσης της στιγμής της τωρινής.
Κοιτώντας τ'αστέρια ανοιγοκλείνω αργά τα βλέφαρά μου... Αρχίζω να θυμάμαι όλους αυτούς που δεν είναι πια κοντά μου.Αυτούς που διάβηκαν τα μονοπάτια τ'ουρανού. Κάθε όνομα και μια ευχή... Όλοι έχουν την ανάγκη μιας καρδιακής θωπείας... Ο αόρατος κόσμος είναι τελικά τόσο φανερά αληθινός. Απόκοσμος με μια επιπόλαιη πρώτη ματιά μα και τόσο φιλικός.
Μακρυά απ'τα κύματα της θάλασσας και χωρίς την έγνοια του καραβιού μου... Για λίγο μόνο... Και μετά πάλι στη θάλασσα της αγωνιστικότητας. Όχι αγωνίας, μα αγωνιστικότητας...
απ'το ημερολόγιο του Σεβάχ του Θαλασσινού, 20 προς 21/07/2012 (00:33μμ)
υγ: Αν έχεις twitter, μπορείς να έρθεις στην θαλασσινή παρέα. Να μοιραστούμε σκέψεις και νοσταλγίες. Εδώ: https://twitter.com/geothalassinos
υγ: Αν έχεις twitter, μπορείς να έρθεις στην θαλασσινή παρέα. Να μοιραστούμε σκέψεις και νοσταλγίες. Εδώ: https://twitter.com/geothalassinos
Πολύ ωραία περιγραφή των σκέψεων!Υπέροχη αντιγραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι πολύ λυπηρό το γεγονός πως οι άνθρωποι των πόλεων δεν μπορούν να σκεφτούν όλο το χρόνο με τον τρόπο που σκέφτονται όταν βρίσκονται κοντά στη φύση!Η ησυχία της φύσης βοηθά τόσο σε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση!Να δεις ποιός πραγματικά είσαι,τι ζητάς απ'τη ζωή,που πας!Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να έχουν όσο συχνότερα γίνεται τούτη την ευκαιρία!Καλή συνέχεια!
υ.γ. κι εγώ τις περισσότερες φορές σημειώνω την ακριβή ώρα που γράφω κάτι!
Το δάσος είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Γεμάτος κρυμμένα μυστικά, υπέροχες μελωδίες, χρώματα άλλης διάστασης. Και κάθε φορά που ανεβαίνω στις ψηλές κορφές του γαληνεύω...
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ: :)
Για μας που έχουμε φεϊσβούκιον δεν υπάρχει καμιά ευκαιρία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάλας
@ Τάλας:
ΑπάντησηΔιαγραφή:)