Πάντα ν'αφήνεις ανοιχτό ένα παράθυρο της καρδιάς σου στον εξαίσιο κόσμο κόσμο των παραμυθιών. Εκεί που όλα είναι μαγικά και ξαναγίνεσαι παιδί. Γιατί μόνο αν ξαναγίνεις παιδί μπορείς να ξαναδείς απλά και αληθινά. Το μουσικό αυτό απόσπασμα εύχομαι να σε βάλει στο ταξίδι προς την παραμυθοχώρα...
Κάπου διάβασα το εξής: "Όταν ήμουν μικρός και τύχαινε να πέσω και να χτυπήσω, έλεγα ότι δεν υπάρχει πόνος μεγαλύτερος από εκείνον".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μου λείπει αυτή εποχή!
Κι αν η ζωή με θέλει να μεγαλώνω, εγώ θα μείνω μικρό παιδί...
Βάγια
Βάγια καλησπέρα. Ειλικρινά είμαι σε δίλημμα σχετικά με τα παραμύθια. Σκεφτόμουν να αναρτούσα πού και πού εδώ μερικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ταξίδια μέσω των παραμυθιών και οι σπουδαίες αλήθειες που κρύβουν είναι κάτι το μαγικό!
Ναι να μείνουμε παιδιά...αλλά κανείς δεν μας είπε τη συνέχεια μετά από το " κι αυτοί έζησαν καλά και εμείς καλύτερα"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς κρατήσουμε μόνο το μαγικό ταξίδι λέω εγώ κι ας γυρίσουμε πίσω γρήγορα...μαλακά μαλακά! ;-)
Έχω την εντύπωση, Αριστέα μου, ότι αυτό που μας λείπει είναι μερικές στάλες παραμυθιού στην ζωή που ήδη ζούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα :)
Αν είναι για μερικές στάλες ...δε λεω όχι ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή