Δε μπορώ να σε πείσω να πλησιάσεις το Χριστό. Δεν το νιώθω σωστό...
Μπορώ να σου δείξω μερικά πράγματα βασικά, να σου μιλήσω λίγο ώστε να σε προσανατολίσω στο δρόμο Του. Όμως, δεν είναι υπόθεση νοητική το να Τον γνωρίσεις. Ούτε θέμα επιχειρημάτων. Είναι καθαρά θέμα καρδιάς. Θέμα προσωπικό. Κρυμμένο στα φυλλοκάρδια του κάθε ανθρώπου. Γι'αυτό, άλλωστε, λέμε ότι ο καθένας δημιουργεί προσωπική σχέση με τον προσωπικό Θεό.
Αν θες να γνωρίσεις το Χριστό, πρέπει να το επιδιώξεις. Να το ζητήσεις. Να το κυνηγήσεις. Είναι όπως συμβαίνει με τον έρωτα. Όταν ερωτευτείς, έχεις την εμπειρία του βιώματος βαθιά μέσα σου χαραγμένη. Και κανείς δε μπορεί να σου πει καλύτερα το τι είναι ο έρωτας απ'την ίδια σου την καρδιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γνωριμία με τον Θεό, αλλά σε διαφορετικό επίπεδο...
Είναι υπόθεση της καρδιάς. Και όσοι και να'ρθουν να σου πουν "τι παραμύθια πιστεύεις", εσύ το ξέρεις, το έχεις νιώσει. Το'χεις ζήσει...
υγ: Αν έχεις χρόνο, πάτα πάνω στις λέξεις με το μπλε χρώμα. Θα σε οδηγήσουν σε παλιότερες αναρτήσεις μας σχετικές.
υγ: Αν έχεις χρόνο, πάτα πάνω στις λέξεις με το μπλε χρώμα. Θα σε οδηγήσουν σε παλιότερες αναρτήσεις μας σχετικές.
Είναι υπόθεση της καρδιάς! Έτσι είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλή εβδομάδα ! :)))
Καλημέρα Αριστέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτή η εβδομάδα φαντάζει ακόμη καλοκαιρινή :)
Καλημέρα Σεβάχ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι καθαρά υπόθεση της καρδιάς το πόσο στενή σχέση θα αναπτύξει κανείς με τον Θεό.
Τις περισσότερες φορές είναι καθοριστικές και οι συνθήκες κατω από τις οποιές τον γνώρησε κανείς. Άλλοι τον πλησίασαν ζητώντας βοήθεια για κάποιο πρόβλημα
υγείας δικό τους οι στενών τους προσώπων, άλλοι επειδή ένιωθαν την ανάγκη να είναι δίπλα του φυτεμένη μέσα στην καρδιά τους από παιδιά, άλλοι γιατί
μεγάλωσαν σε οικογένειες βαθιά θρησκευτικές, άλλοι επειδή ενασχολήθηκαν με αποκρυφισμό και όλα τα συναφή του φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού, ....και, και,....
Ένα είναι το σίγουρο, πώς αν εμβαθύνει κανείς την σχέση αυτή και γνωρίσει τον Κύριο
και νιώσει έστω και λίγο αυτή την αγάπη είναι πολυ δύσκολο μετά να τον αφήσει....
Σε αυτό το σημείο μου έρχεται στο μυαλό ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και αναφέρεται με έναν πολύ όμορφο τρόπο σε αυτή την ιδιαίτερη προσωπική αγάπη και σχέση
με τον Θεό περιγράφοντας την ιστορία διαφόρων δόκιμων μοναχών στην Μονή των Σπηλαίων στο Πσκωφ της Ρωσίας.
Το βιβλίο λέγεται «Σχεδόν άγιοι» του Τύχων Σεβκούνωφ
Καλό μεσημέρι, καλή μου φίλη!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το πολύριμο σχόλιό σου. Με κάνεις πραγματικά χαρούμενο με το διακριτικό σχόλιό σου που αγγίζει την καρδιά.
Ευχαριστώ και για τη βιβλιοπρόταση!
Καλή δύναμη, καλό αγώνα :)
θέμα καρδιάς είναι τελικά όλα σχεδόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστό το μήνυμα της ανάρτησης..
μα δεν σου κρύβω πως σκοτώνει αυτή εδώ η αλήθεια..τις πληγωμένες καρδιές!
μα η αλήθεια είναι όμορφη!
σε χαιρετώ..και καλή σου εβδομάδα!
Καλό μεσημέρι Phantomas μου!
ΔιαγραφήΓια τις πληγωμένες μας καρδιές είχα ακούσει πραγματικά συγκινητικές ομιλίες από π.Ανδρέα Κονάνο, π.Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη, π.Νικόλαο Χατζηνικολάου και π.Αθανάσιο μητροπ.Λεμεσού.
Όταν βρω χρόνο, θα ετοιμάσω μια mix ανάρτηση :)
Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, την ιδέα και την παρέα σου :)
Τι να πεις για τον Θεό σε κάποιον που δεν πιστεύει, αλήθεια δεν ξέρω. Ίσως μόνο αυτό Θαλασσινέ! Πως είναι υπόθεση της καρδιάς, πως δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά ή λογικά (αν και είναι εντελώς παράλογο νομίζω, όλα τα πράγματα στο σύμπαν να έχουν αιτία και δημιουργό, ΠΛΗΝ της δημιουργίας του κόσμου απλώς και μόνο επειδή δεν Τον βρήκε ακόμη η επιστήμη!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πεις για τον Θεό άραγε; Ίσως καλύτερα μόνο αυτό και ύστερα να σιωπήσεις και να προσεύχεσαι. Να αγωνίζεσαι είναι τα πιο φωνταχτά λόγια!!!