- Για όλους τους ανθρώπους τ'αστέρια δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου, ήταν χρυσάφι. Όμως, όλα αυτά τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις τ'αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...
- Τι θες να πεις;
- 'Οταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, αφού εγώ θα μένω σ' ένα απ' αυτά, αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Εσύ θα'χεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Και γέλασε πάλι.
- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα έρχεται η παρηγοριά), θα χαίρεσαι που με γώρισες.
Θα είσαι πάντα ο φίλος μου. Θα έχεις όρεξη να γελάσεις μαζί μου. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελώ!» και θα σε παίρνουν για τρελό. Θα είναι το αστείο που θα σου έχω σκαρώσει ... Και γέλασε ξανά...
(απόσπασμα απ'τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)
[αναδημοσίευση από την ανάρτησή μας, της 25ης Μαΐου 2012]
Πάντα έρχεται η παρηγοριά.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Σεβάχ μου...πάντα ανοίγει η καρδιά μου με τον Μικρό Πρίγκιπα!
Να έχεις μια υπέροχη μέρα!
καλησπέρα Αριστέα!
ΔιαγραφήΝα'σαι πάντα καλά :)
Πολύ όμορφος ο "Μικρός πρίγκιπας".Τ΄ αστέρια μας βρίσκονται μέσα μας... στην ψυχή μας.Γι΄ αυτό ας φροντίσουμε να μη σωπαίνουν και πάντα να μας χαμογελούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα με πολλά χαμόγελα Σεβάχ και χαρούμενη εβδομάδα να περάσεις!:)))
Καλησπέρα Σοφία!
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα :)
Καλησπέρα Σεβάχ! Πολύ όμορφο... ! Ακόμα και άν όλα γύρω μας είναι σκοτεινά, ακόμα και αν δεν έχουμε κανένα λόγο για να
ΑπάντησηΔιαγραφήγελάσουμε αρκεί να ανοίξουμε το παράθυρο και να κοιτάξουμε πρός τον ουρανό.
Τα αστέρια είναι πάντα εκεί και μας γελάνε...
Έτσι είναι Ελένη...
ΔιαγραφήΚαλησπέρα :)
Για όλους τους ανθρώπους τ'αστέρια δεν είναι τα ίδια, για τα αστέρια όμως όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο. Καλή εσπέρα να έχεις αγαπητέ φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα αδερφέ :)
Καλό βράδυ να έχεις αγαπητέ.
Διαγραφήσαν αφιερωμα για ολους μας που εχουμε "κλειδωθεί" στους "πλανητες" μας και χανουμε την πραγματικη ομορφιά γυρω μας και αδιαφορουμε για αυτα ...που ..εξημερωσαμε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως σε βρηκα κι απο δω Σεβαχ ...παρα πολυ ομορφο το μπλογκ σου !!
ομορφο ξημερωμα !!
Καλησπέρα φίλη :)
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα.
υγ: Μην ξεχάσεις σήμερα να κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό...
Τελευταία, χάρη στην εργασία μου, έπεσα πάνω σ' ένα άλλο κείμενο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Ξέρω ότι ξεφεύγω από το πνεύμα της ανάρτησης αλλά το κείμενο μου φανέρωσε πως η ευγένεια και η ευαισθησία του Μικρού Πρίγκηπα ήταν στοιχεία και του δημιουργού του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ
Μανούλα μου,
Ξαναδιάβασα το χτεσινό σου γράμμα, γεμάτο τρυφερότητα. Μανούλα μου, πώς ήθελα να ‘μουν κοντά σου! Αν ήξερες πόσο μαθαίνω κάθε μέρα να σ’ αγαπώ περισσότερο! Δεν έγραψα τις τελευταίες μέρες, γιατί έχουμε τόση δουλειά τούτο τον καιρό. Είναι ήσυχα και γλυκά απόψε –όμως είμαι λυπημένος- δεν ξέρω γιατί.
[…] Γράψε μου, τα γράμματά σου μου κάνουν καλό. Τα δέχομαι σα μια δροσιά. Μανούλα μου, πώς τα καταφέρνεις να βρίσκεις αυτές τις γλυκές κουβέντες που μου γράφεις; Μένω συγκινημένος όλη τη μέρα… Σ’ έχω τόσο ανάγκη, όσο τον καιρό που ήμουν μικρός. Οι επικεφαλής, η στρατιωτική πειθαρχία, οι ασκήσεις, τι στεγνά και στυφά πράγματα! Σε συλλογιέμαι να ταχτοποιείς τα λουλούδια μέσα στο σαλόνι και με πιάνει μια αντιπάθεια για τους «επικεφαλής».
Πώς άντεξα και σ’ έκαμα μερικές φορές να κλάψεις; Όταν το σκέφτομαι, είμαι τόσο δυστυχισμένος. Σ’ έκαμα ν’ αμφιβάλεις για την αγάπη μου. Κι όμως, αν την ήξερες, μανούλα μου!...
Είσαι ό,τι καλύτερο υπάρχει στη ζωή μου. Νιώθω απόψε τη νοσταλγία της πατρίδας σαν ένα παιδάκι. Να σκέφτομαι πως εκεί κάτω περπατάς και μιλάς και πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, κι όμως ούτε χαίρομαι την τρυφεράδα σου ούτε μπορώ να ‘μαι για σένα ένα στήριγμα.
Στ’ αλήθεια είμαι βαθύτατα λυπημένος απόψε. Στ’ αλήθεια είσαι η μόνη παρηγοριά όταν είμαι λυπημένος. Σαν ήμουν παιδί, γύριζα με τη βαριά τσάντα στη ράχη κλαίοντας με αναφιλητά γιατί με τιμώρησαν –θυμάσαι τότε στο Μανς;- και μόνο που μ’ αγκάλιαζες, όλα τα ξεχνούσα. Ήσουν ένα στήριγμα δυνατό που με γλίτωνε από τους επιμελητές και τους παπάδες. Ένιωθε κανείς σιγουριά μες στο σπίτι σου –ήμαστε δικοί σου μονάχα- τι ωραία που νιώθαμε!
Ε, λοιπόν, είναι πάντα το ίδιο. Εσύ είσαι τώρα το καταφύγιο, εσύ μονάχα τα ξέρεις όλα –εσύ μπορείς να με κάνεις να λησμονάω και να νιώθω πάλι σαν ένα μικρό, μικρό αγόρι.
Μανούλα μου, σ’ αφήνω. Έχω πολύ δουλειά. Θα σταθώ λίγο στο παράθυρο ν’ αναπνεύσω. Έξω τραγουδάνε τα βατράχια όπως στο Saint Maurice, όμως ετούτα τραγουδάνε τόσο πιο άσχημα!
Σε φιλώ πολύ τρυφερά
ο μεγάλος σου γιος Αντουάν
(Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, «Γράμματα στη μητέρα μου»)
Τέτοια ομορφιά ψυχής θέλω κι εγώ ν'αποκτήσω...
ΔιαγραφήΕυχαριστώ που μπήκες στον κόπο και το έγραψες, φίλε Π!
Δε χρειάζονται σχόλια πιστεύω. Τον έχουμε μέσα στην καρδιά μας κ' αυτό αρκεί. Καλό υπόλοιπο εβδομάδας εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα marie μου!!
ΔιαγραφήΝα'σαι πάντα καλά :)
Συγγνώμη που σου χάλασα την ανάρτηση, αν και μου άρεσε που είχαμε την ίδια σκέψη....κι αυτό το απόσπασμα είναι πολύ ωραίο, όπως άλλωστε και όλο το βιβλίο του μικρού πρίγκιπα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι να βρεις τα δικά σου αστέρια που θα σε κάνουν χαρούμενο :)
Φιλιά Ω.
Καλή μου Ω, ίσα-ίσα! Αυτό δηλώνει τη μεγάλη αγάπη που έχουμε όλοι μας για το υπέροχο αυτό κείμενο...
Διαγραφήυγ: Σ'ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ευχή σου :)