"Οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν όπως το χειμερινό σιτάρι.
Μα αυτό που μένει είναι οι ιστορίες τους, οι καλοσύνες τους.
Αυτά είναι που μένουν αιώνια.
Όλα τ'άλλα είναι εντελώς μάταια...
Ούτε ο πλούτος, ούτε η δόξα, ούτε τα πολυτελή σπίτια και τα ακριβά ρούχα μένουν.
Όταν θα διαβούμε την πόρτα τ'ουρανού όλα τα φθαρτά θα χαθούν. Να το θυμάσαι αυτό..."
Σεβάχ ο Θαλασσινός
ναι, δίκιο έχεις. τώρα τελευταία σκέφτομαι πως ήρθε η ώρα να γίνω πλούσια. εξ άλλου, συνέχισα να σκέφτομαι, αυτό δε σημαίνει τίποτα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήδύσκολο να πατάξεις τον υλιστή εαυτό σου. που νομίζει πως αν ντύνεται, περιστοιχίζεται και ζει με τον τρόπο που θεωρείται αριστοκρατικός -με την έννοια του μάταιου χρήματος- τότε θα γίνει καλύτερος και θα έχει μεγαλύτερη αξία.
χμμ... χμμ... χμμ...
καλημέρα Σεβάχ.
Νομίζω, Blues μου, όλοι το ίδιο σκεφτόμαστε...
ΔιαγραφήΆνθρωποι είμαστε οπότε τέτοιοι λογισμοί συχνά περνούν απ'το μυαλό μας.
Μακάρι να επαναπροσδιοριζόμαστε πιο συχνά ώστε να μη χάνουμε τους στόχους μας...
Καλημέρα :)
Το θυμάμαι πάντα Σεβάχ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα απλά είναι που έχουν αξία! Τίποτα δεν μας ακολουθεί στην α΄λλη ζωή παρά μόνο η καλοσύνη που δώσαμε!
Καλή σου μέρα χαρά μου!
Ναι, Αριστέα μου. Τα απλά είναι που έχουν αξία :)
ΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι!
Σ΄ αυτόν τον κόσμο είμαστε μοναδικοί και προσωρινοί.Όταν ερχόμαστε, κανένα υλικό αγαθό δε φέρνουμε μαζί μας.Δυστυχώς όμως αυτό το ξεχνάμε πολύ εύκολα Σεβάχ κι όταν πια σβήνουν "τα φώτα της γιορτής", τότε θυμόμαστε ότι όπως ήρθαμε έτσι φεύγουμε... κι ύστερα ο "σώζων εαυτώ σωθήτω"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρούμενη καλημέρα!:)
Μοναδικοί και προσωρινοί...
ΔιαγραφήΠόσο αληθινό, Σοφία μου...
καλό μεσημέρι!