Το δαιδαλώδες της ψυχής

Αυτό το ακατανόητο, το αιώνια, αδιάλειπτα αξεδιάλυτο της ψυχής, 

που όλο γλιστρά, όλο ξεφεύγει από τα χέρια μας, 

κι όλο αναρωτιόμαστε, τι κρύβει, τι θέλει, τι ζητά, τι επιδιώκει...

Όλοι μας περνούμε τη ζωή μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τον μυστικό, απέραντο κόσμο της ψυχής, κι αναρωτιέμαι, φτάνει ποτέ κανείς μας στον διακόπτη που ρίχνει φως σε τούτο το κόσμο; 

Κι όταν έρχονται εκείνες οι στιγμές που νομίζουμε πως πλησιάζουμε σε αυτό που ζητά η ψυχή, εκείνη επαναστατεί, αντιδρά, ζητά ολοένα κάτι άλλο, 

κάτι πέρα από όσα φανταζόμαστε και ψηλαφούμε.. 

Να υπάρχει άραγε η μυστική οδός; 

Να υπάρχει ένα κλειδί για τα αναρίθμητα δώματα της ψυχής;

Ίσως η ψυχή ψηλαφείται μονάχα διαισθητικά, με τα μάτια της καρδιάς ανοικτά και τα μάτια της λογικής εν υπνώσει.. 

Η ψυχή ζητά το ανόθευτο, το καθαρό, αποστρέφεται κάθε τι βολικό και ''συμφέρον''.. 

Ο δρόμος της ψυχής δεν μας υπόσχεται ασφάλεια και ειρήνη, αλλά πόλεμο, δοκιμασία, 

και δίψα μονάχα για τούτο: ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ.

Ευχαριστώ πολύ την καλή μου φίλη Σταυρούλα για την ευγενική παραχώρηση του κειμένου της.