Απάντηση σε mail φίλου

Πριν 2 μέρες έλαβα mail φίλου αναγνώστη της αόρατης γωνιάς. Μου επισύναψε ένα link που είχε ως θέμα ένα γεγονός που συνέβη σε κάποια εκκλησία: άλλοι λένε ότι έγινε θαύμα και άλλοι όχι. Ο φίλος έγραψε και ζήτησε τη γνώμη μου. Όσο διάβαζα, όμως, το link τόσο σκεφτόμουν:

στ'αλήθεια έχει τόσο μεγάλη σημασία το αν είναι θαύμα ή όχι το συγκεκριμένο περιστατικό;

Και επικουρικά: το γεγονός αυτό μας βοηθάει στη σχέση μας με το Χριστό;

Με το που άρχισα να μελετώ το περιστατικό, θυμήθηκα και απόσπασμα ομιλίας του π.Ανδρέα Κονάνου που ανέφερε ένα παρόμοιο γεγονός με μια εικόνα που δάκρυζε. Έλεγε περίπου ο πατήρ: 

Πήγαινε ο π.Παϊσιος με το λεωφορείο κάπου και σε κάποια απ'τις στάσεις κατέβαινε πολύς, πάρα πολύς κόσμος για να δει την εικόνα που δάκρυζε. 

Μια ηλικιωμένη κυρία που καθόταν δίπλα στο γέροντα, γυρίζει τότε και, με ύφος, του λέει: "Εσύ, πάτερ, δε θα κατεβείς να δεις την εικόνα που δακρύζει"; Και ο γέροντας της απάντησε όχι. Οπότε εκείνη, παρεξηγημένη, άρχισε να του λέει διάφορα. Έτσι, ο γέροντας της είπε κατόπιν πως δεν είχε ανάγκη να δει θαύμα για να πιστέψει.

Αυτό ήταν το πρώτο που θυμήθηκα. Αλλά μπήκα και σε κάποιες άλλες σκέψεις προβληματιζόμενος θετικά: Άραγε, αυτός που πιστεύει έχει ανάγκη να βλέπει συνεχώς εξωτερικά θαύματα; Ο Χριστός δεν είπε "μακάριοι εκείνοι που δεν είδαν και πιστεύουν"; Άρα, ίσως το θέμα βρίσκεται αλλού: στην ελευθερία μας την απόλυτη. Και στην ειλικρίνεια της σχέσης μας μ'Εκείνον. Όσο Τον ζητούμε ελεύθερα, έμπονα και πραγματικά τόσο θα βρισκόμαστε σε τροχιά σύναψης σχέσης μαζί Του.

Φίλε, 

ο Χριστός μας είναι κάτι που βιώνεται, που "ζήται" (όπως έλεγε ο γέρ. Πορφύριος). Θα'θελα να'χα κι εγώ λίγη πίστη για να μπορούσα να πω ότι ο αληθινός χριστιανός, ο γνήσιος, μυστικός αναζητητής της Χάριτος δεν επηρεάζεται από τέτοια περιστατικά. Όχι γιατί δεν πιστεύει στα θαύματα, αλλά διότι τη βεβαίωση της πίστης τη νιώθει μέσα του. Σαν βράχο ακλόνητο, σαν οικοδόμημα αγέρωχο, πανέμορφο και στέρεο. "Πίστη σημαίνει σιγουριά γι'αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι'αυτά που δε βλέπουμε" διάβαζα χτες το πρωί στην προς Εβραίους επιστολή.

Τώρα για όσους δεν πιστεύουν στα θαύματα είναι ξεκάθαρο το ό,τι και, θαύμα να δουν, δε θα πιστέψουν (εκτός κι αν το επιτρέψει ο Θεός), διότι η καρδιά τους είναι κλειστή κι αμπαρωμένη με πόρτες κι αλυσίδες που δε σπάζουν εύκολα... Ο πλούσιος (στην παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου) παρακαλεί τον Αβραάμ να στείλει έναν απ'τους νεκρούς να μιλήσει στ'αδέρφια του (τα εν ζωή) για να τα πείσει ότι τελικά υπάρχει κόλαση και παράδεισος και να τους πει ν'αλλάξουν ζωή. Μα ο Αβραάμ του απαντά πως δεν πρόκειται ν'αλλάξουν.

Θυμήσου και την άπειρη αγάπη του Χριστού και τα θαύματα που έκανε μπροστά στα μάτια των Φαρισαίων κι εκείνοι, πορρωμένοι, όχι μόνο δε πίστευαν, αλλά οι καρδιές τους σκληρύνονταν όλο και πιο πολύ...

Για να μη σε κουράσω περισσότερο, κλείνω λέγοντας:

είτε έγινε θαύμα είτε όχι, εσύ κράτα ό,τι νομίζεις πως μπορεί να σε βοηθήσει στο να θεμελιώσεις ουσιαστική σχέση μαζί Του. Μυστικά, συνεχόμενα και με τρόπο μεταρρυθμιστικό, αναζωογονητικό και αγωνιστικό.

Η αγάπη Του είναι παντού! Μακάρι ν'ανοίγουν οι ψυχές μας ώστε να βλέπουμε την κρυμμένη ομορφιά στο καθετί!

Εύχομαι οι πολυλογίες μου να βοήθησαν έστω και στο ελάχιστο. Καλή δύναμη. Να εύχεσαι.

Καλημέρα.

υγ: Ευχαριστώ για άλλη μια φορά για όλα τα σχόλια, τις φωτογραφίες και τα mail που μου στέλνετε. Ειλικρινά...