Ο φόβος του πόνου, ο φόβος της δοκιμασίας, ο φόβος του πειρασμού μάς καθηλώνει στην νέκρωσή μας, στην ανωριμότητά μας και στην ανικανότητά μας να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε και εν τέλει να ζήσουμε. Αυτό ο κόσμος το θεωρεί ιδανικό: δηλαδή την άρνηση του πόνου. Και νομίζει έτσι ότι θα βρει την χαρά. Και θεωρείται ευλογημένος ο άνθρωπος που δεν έχει πόνο.
Ποιες είναι οι αποδείξεις της αληθινής ταπείνωσης;
Ο επιγνώμων είναι βέβαιος και έχει αποκτήσει άνεση. Έχει μια σταθερότητα, μια ηρεμία. Δεν έχει ταραχή, δεν έχει βιασύνη. Αφήνεται. Δεν ταράσσεται, δεν νιώθει θιγμένος. (...) Βέβαια να κάνουμε μια διάκριση και διευκρίνιση . Το να με πληγώσει ο άλλος και να μη διαμαρτύρομαι και να μην πεισμώνω δεν είναι υπόθεση που το κάνω επειδή έτσι πρέπει να γίνει, επειδή πρέπει να είμαι ταπεινός. Όχι! Υπάρχει η ταπείνωση ως πραγματικό γεγονός, ως χάρη Θεού, ως κατάσταση ζωής, ως βιωματικό γεγονός και απόδειξη του αν υπάρχει είναι αυτή η συμπεριφορά. Αλλά αυτή η συμπεριφορά η ταπεινή δεν είναι μίμηση, δεν είναι καταπίεση, δεν είναι προσπάθειά μου να μην πεισμώνω για να είμαι ταπεινός. Αλλά είναι η φυσική έκφραση του ταπεινού (πχ: το να μη πληγώνεται, το να μη διαμαρτύρεται).
Αν εγώ πληγωθώ, αν αντιδρώ, ναι, είναι το φυσικό μου. Αλλά θα καταλάβω ότι είμαι χαμηλά. Δε θα γίνω υγιής αν πείσω τον εαυτό μου να μην αντιδρώ. Αλλά θα γίνω υγιής με το να δουλέψω την ύπαρξή μου, να κοπιάσω εσωτερικά, να μάθω να συντρίβομαι, να προσεύχομαι, να ζητώ το έλεος του Θεού, να παραδίδομαι πιο άνετα στα στραβά της ζωής, να αποδέχομαι άνετα τα λάθη μου, να παραδέχομαι την κατάντια μου και, σιγά-σιγά, θα μορφωθεί ένα τέτοιο ήθος που θα νιώθω άνετα.
Πχ: αν εγώ νιώθω πληγωμένος και θυμώνω και αντιδρώ και θεωρώ ότι είμαι τόσο σπουδαίος που δεν ανέχομαι άλλος να με προσβάλλει και καλλιεργώ αυτή την κατάσταση και δεν συνηθίζω τον εαυτό μου να αποκλιμακώνει την ένταση στις αδικίες που μου γίνεται προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω και την κατάσταση του άλλου ανθρώπου και να δείξω κάποια επιείκεια, ποτέ δε θα αποκτήσω αυτό το βίωμα της ταπεινώσεως. Αν, όμως, αρχίζω σιγά-σιγά με περισσότερη απλότητα και άνεση να δέχομαι τις αδικίες που μου γίνονται, όχι επειδή φοβάμαι τον άλλο, αλλά επειδή το νιώθω ανάγκη για να ελευθερωθώ. Γιατί, αν το νιώθω ελευθερία το να υψώσω τείχη, να υψώσω άμυνες κάθε φορά πολεμώντας τον άλλον, αυτό δεν είναι ελευθερία. Αυτό είναι σκλαβιά!
απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -I.N.Παναγίας Λαοδηγήτριας (www.iomilia.net)
Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει τύχει να πάω σε μία ομιλία του π. Βαρνάβα, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αυτή!
Καλή σας μέρα!
Γεια σου Λία.
ΔιαγραφήΟ π.Βαρνάβας εδώ: http://iomilia.net/
Από Οκτώβρη θα ξεκινήσει και για φέτος, φαντάζομαι.
"Η υπακοή είναι το φάρμακο της ψυχής."
Διαγραφήόλα ξεκινούν με την εξομολόγηση και
τελειώνουν με την Θεία Κοινωνία!
"Η ταπείνωση είναι η μητέρα όλων των άλλων αρετών"
θέλει πολύ κόψιμο του θελήματος και πολύ ξερίζομα των παθών! γενικότερα θέλει πολύ Πόνο!
Καλό απόγευμα!
καλημερα Σεβαχ μου! πολυ ομορφο ποστ! μου αρεσει η απλοτητα και η ταπεινοφροσυνη γενικως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Κική μου. Είναι όντως απ'τις πιο μεγάλες αρετές. Χαίρομαι που σ'αρέσουν :)
Διαγραφήπολύ ενδιαφέρον.... για να δούμε ..... τι θα καταφέρουμε... εμείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά τα λες, Παρασκευή μου!
ΔιαγραφήΗ αληθινή αγάπη που μετράει πολλά χρόνια με χιλιάδες ωρες πτήσεων,
ΑπάντησηΔιαγραφήτα εχει ολα και τα εχει αποδείξει στον αποδέκτη..
Και επιείκια εχει πολύ επιείκια, και ταπείνωση πολυ για να μπορεί να αποδέχεται,
και συνειδητοποιημένη ειναι των διαφόρων καταστάσεων, και ευαισθησία εχει, οπως και απλότητα και κατανόηση, και συγχωρητικότητα.
Θα ελεγα οτι θυμώνει εσωτερικά και πονάει, και παλι το ξεπερνάει.
Η αγαπη αυτοσαρκάζει και αυτοσαρκάζεται.
Η αγαπη εκφραζεται και μεσα απο το χιούμορ ως μια μορφη εκφράσης και πόνου, αρκει ο αποδεκτης να το δεχεται ως καλοπροαίρετο.
Και οπως πολυ σοφα εγραψε ο Ομάρ Καγιάμ..
Η Αγαπη μετριεται με οτι απαρνιέται κανείς για χαρη της..
ακομα και την ιδια την αγαπη.
Καλό μεσημέρι, Ηλέκτρα μου.
ΔιαγραφήΗ αληθινή αγάπη όντως είναι το πιο μεγάλο ίσως κεφάλαιο :)
πολλοι ανθρωποι εχουν μεγαλη δυσκολια στο να συγχωρουν, ισως μεσα σ'αυτους να ειμαι κ εγω μερικες φορες.. κ ειναι τοσο ασχημο γιατι νιωθεις εγκλωβισμενος ειτε στη πικρια, ειτε στον θυμο, ειτε ειτε ειτε..
ΑπάντησηΔιαγραφήκ ειναι τοσο δυσκολη η ταπεινωση τελικα..
καλο απογευμα :)
Φανή μου, συμφωνώ... Κι εγώ πολλές φορές τα ίδια ακριβώς νιώθω.
ΔιαγραφήΑλλά έχει Χάρη το σπάσιμο της φυλακής του εγωισμού μας. Και ξεκινά απ'το πετραχήλι του πνευματικού.
Πόσο όμορφο.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου V.
ΔιαγραφήΜπορείς όποτε βρεις χρόνο ν'ακούσεις κι άλλες ομιλίες του π.Βαρνάβα. Είναι φανταστικές και ανοίγουν νέες προοπτικές στην ουσία του αγώνα μας :)
Εδώ: iomilia.net
Κοίτα να δεις που αυτό το σκεφτόμουν χτες, και σήμερα είδα την ανάρτηση σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είχα πιάσει βέβαια από την άποψη του "έρωτα" και της αγάπης, και πως κανείς θα πληγωθεί αν αγαπήσει και προδοθεί. Έτσι κι εγώ. Κι ήμουν τότε στο χωριό, στους δικούς μου ακόμη, στο τέλος της εφηβείας. Και για να μην πονέσω, οι δικοί μου μου έβαλαν απαγορεύσεις, εμπόδια και ούτω καθ' εξής, για να μην "παρασυρθώ". Βέβαια, ούτε τους άκουσα τότε, ούτε ακολούθησα αυτό που ήθελαν. Όμως, κι εδώ είναι το όμως, όπως το κύμα σιγά - σιγά λιώνει την πέτρα, τον βράχο και τον κάνει λείο, έτσι και το γύρω μου περιβάλλον με λείανε, και παρ' ότι ακολουθούσα το δικό μου, είχα σχηματίσει μια εντελώς λανθασμένη άποψη πάνω στον πόνο. Μέχρι πριν κάτι μέρες, που αντιλήφθηκα αρκετά πράγματα, και είδα πως έκαμα λάθος, όχι στο ότι αγάπησα, όχι στο ότι πόνεσα, αλλά στο ότι πίστεψα ότι ο πόνος στην αγάπη είναι αντίθετος στην έννοια της. Κάτι που δεν δύναται να στέκει...
Να τονίσω, ότι όλη η αναφορά δεν είναι περί της "σωματικής" ζωής, αλλά της πνευματικής.
Επίσης σκεφτόμουν ότι στα παιδιά μου, μόνο ένα πράγμα θα πω σαν φτάσει αυτή η ώρα, αυτό που θα με βοηθούσε αν το άκουγα εγώ τότε:
"Αγάπησε, πόνεσε, κλάψε, ταπεινώσου... Έτσι είναι η ζωή. Και τι έγινε αν αγαπήσεις και προδοθείς; Ο πρώτος ή ο τελευταίος θα είσαι; Ένα πράγμα όμως να θυμάσαι... ότι και να γίνει, εγώ θα είμαι δίπλα σου... όπου κι αν είσαι..."
...
Καλό σαββατοκύριακο εύχομαι!