Να σου πω... Σκεφτόμουν πως είμαστε του βολέματος. Παρόλο που τα όσα λέμε ή γράφουμε ή ζωγραφίζουμε να θέλουν να πείσουν για το αντίθετο...
Έχω την εντύπωση πως μάθαμε να ζούμε μέσα σε όρια. Σε προκαθορισμένες καταστάσεις. Σε μονοδιάστατες σχέσεις. Σε παγωμένα, κρύα προσωπεία που δεν αλλάζουν. Το ταξίδι, η αλλαγή, το διαφορετικό μάς τρομάζουν. Κι ας μη τολμάμε να το παραδεχόμαστε.
Δεν παλεύεται το βόλεμα!
Τα μάτια μας δεν αντέχουν να δουν την εικόνα όπως είναι. Γι'αυτό ίσως προτιμούμε στις φωτογραφίες μας τα πλαίσια, τις κορνίζες. Να κρυβόμαστε απ'αυτό που είμαστε.
Μα ζωή δίχως αγάπη γίνεται;; Η αγάπη είναι κίνηση απροσποίητη. Αληθινή. Χωρίς όρια και υπολογισμούς από πριν.
Να δίνεις και να δίνεσαι (τι πάνσοφη κίνηση...). Να μιλάει η καρδιά σου. Να γλυκαίνεις τους άλλους με την ματιά σου (η υπέροχη δοτικότητα της αγάπης). Να προσεύχεσαι και να προσπαθείς έντονα. Ίσως αυτό είναι το όμορφο μονοπάτι...
Ίσως...
καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ καλο ποστ!
Θα έλεγα ότι είμαστε του κακού βολέματος. Αυτού που αναγκαστικά αποδεχόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης κατάστασης που υιοθετούμε, όταν η ψυχή μας θέλει κάτι άλλο.
Ποιός έχει τη ζωή που θέλει; Ποιός βιώνει τη σχέση που διψά να έχει; Ποιός εργάζεται σε αυτό που πονάει να κάνει; Ποιός περνά τις ώρες της μέρας του όπως επιθυμεί;
Στη ζωή πάντα χρειάζεσαι να τελειώνει κάτι για να αρχίσεις το επόμενο. Πάντα θα ζητάς το καινούριο που θα καλύπτει το κενό που για όποιον λόγο αφήνει η παλιά κατάσταση.
Όταν είσαι σχολείο ελπίζεις να τελειώσεις. Όταν σπουδάζεις προσπαθείς να τελειώσει. Όταν πρέπει να στρατευτείς επιθυμείς να τελειώσει. Όταν αναζητάς εργασία ελπίζεις στο τελείωμα της πρωτύτερης κατάστασης της ανεργίας. Όταν είσαι σε μια σχέση, ε εδώ προσεύχεσαι να ξεκαθαρίσει η ματιά σου τί βιώνεις και τί διψάς να έχεις.
Και όπως είχα γράψει εδώ πριν 2 μήνες Σεβάχ, η ζωή είναι μια ισορροπία ανάμεσα στις επιλογές και τους συμβιβασμούς. Και οφείλουμε να ζήσουμε πλάι σε περισσότερες από τις πρώτες. Αυτό ίσως ξεκαθαρίζει με την προσευχή που ευελπιστούμε σε φώτιση, με την αγάπη που θα επιτρέψουμε να ψιχαλίζει από μέσα μας.
Είμαστε όλοι κακώς βολεμένοι. Είμαστε κακώς τοποθετημένοι στην καθημερινότητα. Βλέπουμε με αντίθετο καθρέπτη την καρδιά μας και την αντανάκλαση του Θεού. Η σκέψη μας κάποτε πρέπει να γυρίσει εκεί, να στραφεί το είδωλό μας προς το φως.
Καλημέρες αδέρφια :)
Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο αδελφούς...οι σκέψεις σας μας ωθούν σε γόνιμους προβληματισμούς...έστω για λίγο, ξεφεύγουμε από τα τετριμμένα και αναλογιζόμαστε κάτι βαθύτερο και ουσιαστικό.Αλεξία
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ ... ολόψυχα σε ευχαριστώ ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν υπήρχε αυτό το "βόλεμα" προσόν του " Έλληνα" πολλά θα ήταν διαφορετικά φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή