Τα μάτια μας αντανακλούν αυτό που η ψυχή μας κρύβει και κουβαλά. Πολύ δύσκολο να συμβεί το αντίθετο. (...) Η καρδιά μας,πάλι, είναι σαν δοχείο: γεμίζει μ'αυτά που κάνουμε, που βλέπουμε, που σκεφτόμαστε, που ακούμε. Αν προσανατολιζόμαστε στα καλά, θα φωτίζεται η καρδιά. Αν ρέπουμε χωρίς ντροπή στα άσχημα, θα ασχημαίνει.
Το καλό της υπόθεσης είναι πως, παρόλο που κάνουμε σφάλματα/λάθη/αμαρτίες κλπ, έχουμε φυτεμένη μέσα μας την γλυκιά ελπίδα πως θ'αλλάξουμε. Και αυτό είναι το ωραίο!
Η περίοδος αυτή σίγουρα βοηθάει. Με πιο πολλή προσευχή. Και νηστεία. Και αγώνα πνευματικό. Χωρίς άγχος, βέβαια, και πίεση. Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος :)
υγ: Της καθαράς Τετάρτης λίγοι ύμνοι εδώ
υγ: Της καθαράς Τετάρτης λίγοι ύμνοι εδώ
ετσι καλε μου Σεβαχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα! να εισαι καλα!
Αχ αυτά τα μάτια...όλα τα λένε...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλόν αγώνα φίλε μου :)
Αυτό το λίγο λίγο θα κρατήσω. Είναι σαν την γυμναστική που δεν μπορείς να κάνεις μαραθώνιο με το καλημέρα σας αλλά προπονείσαι κάθε μέρα κι από λίγο και στην πορεία μπορεί να σου βγουν και τα χιλιόμετρα. Η ουσία είναι να φορέσουμε τα αθλητικά μας και να δέσουμε τα κορδόνια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή