Προχτές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου άρχισα να "σκαλίζω" τις μέρες που προηγήθηκαν. Το πώς τις έζησα, το πόσα λάθη έκανα, τις ευχάριστες στιγμές μου και άλλα. Κάτι σαν υπαρξιακή ενδοσκόπηση. Συνειδητοποίησα πως όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Αρκεί ν'αρχίσουμε να τα βλέπουμε κατεβάζοντας το διακόπτη της ασύδοτης εγωπληξίας μας. Βάζοντας λίγο-λίγο τα απλά, τα ταπεινά, τα αθώα σε πρώτη προτεραιότητα.
Όλα μπορούν να μεταλλαχθούν αρκεί πρώτα ν'αλλάξουμε εμείς. Γι'αυτό και ο γέροντας Πορφύριος ζούσε στην Αθήνα μέσα στο χάος, στις φωνές, τις φασαρίες κι όμως η καρδιά του φτερούγιζε μέσα στην ησυχία, την απλότητα. Ζούσε τον Παράδεισο.
Θέλει κόπο. Θέλει να το πιστέψεις. Να το προσπαθήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής μας εδώ στη γη;
Καλημέρες.
καλημερα φιλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήομορφο μυνημα και το σημερινο!
Καλό σου βράδυ φίλε μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει κυρίως να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Θέλει μια εργασία που να ναι για μας ευλογία και όχι καταναγκασμός γιατί όλη η δυσθυμία μας και η κακία μας αν θέλεις πηγάζει από εκεί. Αυτό τουλάχιστον έχω διαπιστώσει μέχρι στιγμής. Πάντα καλοτάξιδος!
ΑπάντησηΔιαγραφή