Ένα μάτσο σκέψεις. Αδέξια γραμμένες.

Μες στην τρικυμία παλεύεις να σταθείς όρθιος.

Να μην πνιγεί το βλέμμα σου στο αλμυρό έρεβος, το τόσο οργισμένο. Γιατί τέτοια οργή; αναρωτιέσαι και θυμάσαι τα παλιά. Εσύ δεν ήσουν που κάποτε είχες ξεκινήσει με τόση χαρά, με τόσα όνειρα που δοκίμαζαν τα φτερά τους; Έτοιμα ήταν για να πετάξουν... Και τώρα;

....

Το πρωί σε βρίσκει κατάκοπο, πληγωμένο. Πασχίζεις να χαμογελάσεις στον καθρέφτη του μπάνιου, μα τα μάτια σου ακόμα να συνέλθουν. Την νύχτα που πέρασε, σαν αλμυρή πηγή, ανάβλυζαν πόνο και δάκρυα. Τη νύχτα που πέρασε, θρονιάστηκαν στην ψυχή σου σαν πέτρες βαριές τα 'γιατί'. 

...

Μπορεί να πολέμησες και να νικήθηκες. Μπορεί να πάλεψες και να έχασες. 

Κοίταξε, όμως, ξανά μέσα στην ψυχή σου! Με το τέλος του πολέμου απλώνεται πάντα μια σκληρή ησυχία στο βομβαρδισμένο τοπίο. Απαιτητική, αμείλικτη. 

Τότε είναι που μαζεύεις τα κομμάτια σου. 

Τότε είναι που μπορείς να δεις αληθινά.

Και κοιτάζεις μέσα σου και το νιώθεις:

Τούτα εδώ τα χώματα μυρίζουν αίμα, ιδρώτα, πόνο. 

Έχουν παντού αποτυπώματα από σφιγμένες γροθιές,

γούβες απ'τις φορές που λύγισες και γονάτισες.

H αυλαία στην εδώ ζωή πέφτει μόλις η παράσταση ολοκληρωθεί. Το λες και το ξαναλές στον εαυτό σου μέχρι να το πιστέψεις. 

Ασυναίσθητα, τρέχεις πάλι πίσω στο δωμάτιο, ανοίγεις τη βαλίτσα -γδαρμένη κι αυτή, πιστός συγκάτοικος στο μόχθο σου- και βγάζεις απ'την εσωτερική τσέπη ένα κιτρινισμένο χαρτί. Φθαρμένο απ'τους ανέμους του χρόνου. Το ξεδιπλώνεις και προσεκτικά το ισιώνεις. ΄Ενα καράβι ζωγραφισμένο. Κι ο ήλιος να στρογγυλεύει τη λάμψη του. Απ'την άλλη πλευρά δυο θαλασσοπούλια σα δυο γραμμές απλές. Αυτά δεν μπόρεσε να τ'αγγίξει ο χρόνος. Σηκώνουν έξαφνα τα φτερά τους και χάνονται έξω απ'το χαρτί, έξω απ'το παράθυρο του δωματίου. 

Κι ο χρόνος ξανά μετράει απ'την αρχή.

...

Τρέχεις πάλι στο νιπτήρα. Αφήνεις το νερό να τρέχει στa μaλλιά σου, στα μάτια σου, στο πρόσωπό σου. Ξανακοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Η καρδιά σου ξαναδυναμώνει. Τα μάτια σου γίναν πια πουλιά. Κοιτάζουν έξω απ'το παράθυρο. Έξω στον ουρανό.Το απέραντο γαλάζιο του σε προκαλεί. Χαμογελάς. Ψελλίζεις μια ευχή και βγαίνεις απ'το δωμάτιό σου.

Μια νέα μέρα μόλις άρχισε.

.