Disable_right_click


Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Ένα μάτσο σκέψεις. Αδέξια γραμμένες.


Μες στην τρικυμία παλεύεις να σταθείς όρθιος.
Να μην πνιγεί το βλέμμα σου στο αλμυρό έρεβος, το τόσο οργισμένο. Γιατί τέτοια οργή; αναρωτιέσαι και θυμάσαι τα παλιά. Εσύ δεν ήσουν που κάποτε είχες ξεκινήσει με τόση χαρά, με τόσα όνειρα που δοκίμαζαν τα φτερά τους; Έτοιμα ήταν για να πετάξουν... Και τώρα;

....
Το πρωί σε βρίσκει κατάκοπο, πληγωμένο. Πασχίζεις να χαμογελάσεις στον καθρέφτη του μπάνιου, μα τα μάτια σου ακόμα να συνέλθουν. Την νύχτα που πέρασε, σαν αλμυρή πηγή, ανάβλυζαν πόνο και δάκρυα. Τη νύχτα που πέρασε, θρονιάστηκαν στην ψυχή σου σαν πέτρες βαριές τα 'γιατί'. 

...
Μπορεί να πολέμησες και να νικήθηκες. Μπορεί να πάλεψες και να έχασες. 
Κοίταξε, όμως, ξανά μέσα στην ψυχή σου! Με το τέλος του πολέμου απλώνεται πάντα μια σκληρή ησυχία στο βομβαρδισμένο τοπίο. Απαιτητική, αμείλικτη. 

Τότε είναι που μαζεύεις τα κομμάτια σου. 
Τότε είναι που μπορείς να δεις αληθινά.
Και κοιτάζεις μέσα σου και το νιώθεις:

Τούτα εδώ τα χώματα μυρίζουν αίμα, ιδρώτα, πόνο. 
Έχουν παντού αποτυπώματα από σφιγμένες γροθιές,
γούβες απ'τις φορές που λύγισες και γονάτισες.

H αυλαία στην εδώ ζωή πέφτει μόλις η παράσταση ολοκληρωθεί. Το λες και το ξαναλές στον εαυτό σου μέχρι να το πιστέψεις. 

Ασυναίσθητα, τρέχεις πάλι πίσω στο δωμάτιο, ανοίγεις τη βαλίτσα -γδαρμένη κι αυτή, πιστός συγκάτοικος στο μόχθο σου- και βγάζεις απ'την εσωτερική τσέπη ένα κιτρινισμένο χαρτί. Φθαρμένο απ'τους ανέμους του χρόνου. Το ξεδιπλώνεις και προσεκτικά το ισιώνεις. ΄Ενα καράβι ζωγραφισμένο. Κι ο ήλιος να στρογγυλεύει τη λάμψη του. Απ'την άλλη πλευρά δυο θαλασσοπούλια σα δυο γραμμές απλές. Αυτά δεν μπόρεσε να τ'αγγίξει ο χρόνος. Σηκώνουν έξαφνα τα φτερά τους και χάνονται έξω απ'το χαρτί, έξω απ'το παράθυρο του δωματίου. 

Κι ο χρόνος ξανά μετράει απ'την αρχή.

...
Τρέχεις πάλι στο νιπτήρα. Αφήνεις το νερό να τρέχει στa μaλλιά σου, στα μάτια σου, στο πρόσωπό σου. Ξανακοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Η καρδιά σου ξαναδυναμώνει. Τα μάτια σου γίναν πια πουλιά. Κοιτάζουν έξω απ'το παράθυρο. Έξω στον ουρανό.Το απέραντο γαλάζιο του σε προκαλεί. Χαμογελάς. Ψελλίζεις μια ευχή και βγαίνεις απ'το δωμάτιό σου.

Μια νέα μέρα μόλις άρχισε.


.

22 σχόλια:

  1. Ήθελα τόσα να σου γράψω, αλλά δεν βρίσκω το νόημα....μια καλημέρα αρκεί!
    Καλημέρα λοιπόν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάθε μέρα... μαζεύουμε κομμάτια και συνεχίζουμε όπως τα λές καλημέρα αδερφέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είχαμε τη δύναμη κάθε φορά..
    Σε κάθε νέο πόλεμο

    Καλημέρες Σεβάχ
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετικό! Πραγματικά! Τόσα ωραία νοήματα μέσα σε κάτι σκόρπιες σκέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. την καλημέρα μου Σεβάχ,
    για ώρα έμεινα να διαβάζω.. τις "αδέξιες" σκέψεις σου.. που τόσο επιδέξια βρίσκουν να ακουμπήσουν..
    μόνο καταιγισμός συναισθημάτων.. χαρμολύπης..θαυμασμού..απορίας.. χορεύουν μέσα μου.. και δίνουν τη θέση τους στον πόνο.. και σε αυτό το Άχ! μιας ομοιότητας που εκπλήσσει..
    πόσο κοντά είναι η αγάπη με τον πόνο.. πόσο κοντά..
    πόσο κοντά είναι η παραίτηση με τη δύναμη.. πόσο κοντά..
    πόσο εύκολα εναλλάσσεται.. το βάρος της ψυχής.. τη μια σαν πούπουλο...την άλλη σαν χιλιοχρησιμοποιημένο αμόνι σιδερά..
    και οι σφυριές.. να κάνουν τα μηνίγγια..να κοντεύουν να σπάσουν..
    να γονατίζεις.. να σηκώνεσαι.. ξανά απ΄την αρχή..
    τότε το μυαλό "συλλαμβάνει" την έννοια της μετάνοιας.. γονατίζεις..σηκώνεσαι..
    και παίρνεις δύναμη.. λίγο φως.. να κάνει το έρεβος.. λιγότερο τρομαχτικό..
    τρομαχτικό.. όχι γιατί σε φοβίζει.. αλλά γιατί .. έπαψε..να το κάνει πια..
    δε σε νοιάζει πια.. και αυτό το ακατανόητο συναίσθημα.. δίνει τη θέση του σε ένα αδέξιο χαμόγελο..

    δύναμη σου εύχομαι όπου τη χρειάζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο σύμφωνη με βρίσκουν τα λόγια σου Σεβάχ μου!
    Τα μάτια σου γίνονται πουλιά! Υπέροχοοοο!
    ΤΑ φιλιά μου!
    Καλό Σαββατοκύριακο! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΥΣΗ ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΛΕ ΜΟΥ!ΤΙΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ ΜΟΥ.ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΕΩΡΓΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μόνο αδέξια γραμμένες δεν είναι..
    Σημαντικές σκέψεις, συναισθήματα που λίγο πολύ όλοι έχουμε αισθανθεί και καταστάσεις που αναπόφευκτα βιώνουμε.. Πραγματικά πόσο υπέροχη φράση " τα μάτια σου γίνονται πουλιά"
    Να είσαι καλά.. δυνατός και να προχωράς σε νέα ξεκινήματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλοι φίλε μου έχουν αν το σκεφτείς τη ζωή του Κυρίου μας στη ζωή τους..Έχουμε τη γέννηση, το διάλεγμα των φίλων, τις σκέψεις, τις διδασκαλίες και τις αποτυχίες, τη προδοσία, τη σταύρωση και..την Ανάσταση. Οι δυσκολίες είναι για να τις πολεμάμε και να πιστεύουμε στην ανάσταση μέσα μας..Η παραίτηση δεν μας αρμόζει, η αντοχή είναι στο αίμα μας και αυτό μη το ξεχνάμε.Η σκέψη μου δίπλα σου, αόρατη μα..υπάρχει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι δυσκολίες είναι για να τις πολεμάμε!! Να μου το υπενθυμίζεις, καλή μου Αχτίδα... Να μου το υπενθυμίζεις...

      Καλό Σ/Κ να 'χεις :)

      Διαγραφή
  10. Από αυτές τις άσχημες μέρες που όλους μας βρίσκουν κατάκοπους. ¨Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι όλα αυτά ξεκινάνε από λογισμούς σύγκρισης, τουλάχιστον σε μένα. Πάντα συγκρίνοντας τον εαυτό μου με άλλους ανθρώπους που θεωρώ πως έχουν κάνει μεγαλύτερη πρόοδο από εμένα σε πολλά πράγματα (επαγγελματικά, πνευματικά, συναισθηματικά κλπ) με πιάνει αυτό το γονάτισμα. Μετά λέω καμιά σαχλαμάρα, γελάω με τον εαυτό μου και λέω άντε μωρέ πολύ στα σοβαρά τα παίρνω όλα αυτά αφού για τον Θεό δεν υπάρχουν βιογραφικά παρά μόνο καλή καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, Χριστίνα μου...
      Ο Θεός δεν κοιτάζει βιογραφικά! Μονάχα καλή καρδιά!

      Τι όμορφο αυτό που γράφεις...

      Καλό Σ/Κ, καλή μου φίλη. Θα τα πούμε :)

      Διαγραφή