Ίσως η αγάπη περνάει και ανθίζει ανεπαίσθητα, διακριτικά και αθόρυβα, μέσα απ'τον διπλανό σου...
Disable_right_click
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Αυτής της νύχτας
Τώρα, έξω, έχει σκοτάδι πηχτό. Μα θα το πίστευες -αν δε το'χες ζήσει- πως, πιο πριν, ο ήλιος βασίλευε σκορπώντας τα πιο μαγικά του χρώματα; Καλό ξημέρωμα. Με θυμάσαι όταν η καρδιά σου εύχεται; Να με θυμάσαι.
Κι όμως σε θυμόμαστε φιλαράκο. Σα να έχουμε πιει μαζί δεκάδες καφέδες. Όπως και ότι ο ήλιος έλαμπε μέχρι το μεσημέρι, αλλά το ξεχάσαμε όσο κοιτούσαμε μπροστά. Κάπου χάνουμε, μα και κερδίζουμε κάπου όμως.. στη θύμηση.
Καλό ξημέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα, Ωραιοζήλη μου :)
ΔιαγραφήΚι όμως σε θυμόμαστε φιλαράκο. Σα να έχουμε πιει μαζί δεκάδες καφέδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και ότι ο ήλιος έλαμπε μέχρι το μεσημέρι, αλλά το ξεχάσαμε όσο κοιτούσαμε μπροστά.
Κάπου χάνουμε, μα και κερδίζουμε κάπου όμως.. στη θύμηση.
Καλό ξημέρωμα Σεβάχ
:)
Καλημέρα, Δημήτρη μου :)
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ, αδερφέ.
καλημερα φιλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Κική μου :)
Διαγραφήκαλημέρα Σεβάχ μετά απο ένα όμορφο καληνύχτισμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Νικόλα μου!
ΔιαγραφήΤώρα μόλις καταφέρνω ν'απαντήσω.
Πόσο λιτή και όμορφη γεμάτη ουσία ανάρτηση Σεβάχ μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ :)
Κι όταν ξημερώσει κι η μέρα προχωρήσει, πάλι τα χρώματα θα ξεχυθούν να χρωματίσουν και να φωτίσουν και τις πιο σκοτεινές γωνιές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ, Σεβάχ!
Γεια σου, καλή μου Ρούλα!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο αυτό που γράφεις :)