Συνήθως οι άνθρωποι δεν αντέχουμε την αλήθεια. Μεγαλώνουμε βλέποντας τη ζωή μας ν'αλλάζει μορφή, να μεταμορφώνεται. Κι αφηνόμαστε -θελημένα ή αθέλητα- στους ρυθμούς που μας ορίζουν τα διάφορα "πρέπει" αυτού του κόσμου: κρίση, εργασία, περίγυρος, τηλεόραση, παρέες, πάθη, μόδα.
Κι έτσι αρχίζαμε, λίγο-λίγο (και τόσο έμπονα) στην αρχή, ασυναίσθητα πιο μετά, να χάνουμε την αλήθεια μας. Να ψαλιδίζουμε τα όνειρά μας. Αρχίσαμε να κάνουμε συμβιβασμούς, να φιμώνουμε την ίδια μας την καρδιά και να προσπαθούμε να πείθουμε τους εαυτούς μας πως αυτό είναι "για το καλό μας". Για το "μέλλον μας". Για την ανέλιξή μας. Για τα παιδιά μας.
Ξυπνάμε κάθε πρωί κι η πληγωμένη μας συνείδηση διψάει τόσο πολύ. Θέλει ν'ανασάνει λίγη αλήθεια. Λίγη ευτυχία. Μα πώς ν'ανασάνει; Αφού τη γεμίσαμε με τόση ψευτιά, με τόσα προσωπεία που τα κρατούμε σα θησαυρό στα δωμάτια της ύπαρξής μας. Πετάξαμε τον αληθινό έρωτα και γεμίσαμε φτηνή προστυχιά και ανυπόφορη δυσωδία. Ένα ανόητο αλισβερίσι "πάρε-δώσε" που αδειάζει κάθε μας συναίσθημα.
Η πιο αληθινή επανάσταση δε γίνεται όσο φωνάζουμε τυποποιημένα κι υποταγμένα. Η πιο αληθινή επανάσταση θα γίνει όταν μάθουμε ν'ακούμε. Ν'ακούμε αυτή τη φωνούλα που απ'τα βάθη της ύπαρξής μας μάς ψιθυρίζει ακόμα: Ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει ομορφότερος. Γλυκύτερος. Με ειρήνη. Αρκεί να κάνουμε την πρώτη προσπάθεια να πετάξουμε κάθε δηθενιά, κάθε πάθος, κάθε "πρέπει" από πάνω μας. Να βγούμε επιτέλους απ'τον εαυτούλη μας.
Τα ψαλιδισμένα μας όνειρα, οι τσαλαπατημένες ελπίδες, τα σπασμένα μας φτερά είναι ακόμα εδώ. Μας περιμένουν. Βγείτε στους δρόμους της ψυχής σας, αδέρφια και φωνάξτε λεβέντικα με όση δύναμη έχετε: "Θα παλέψω να γίνω καλύτερος. Θα προσπαθήσω ν'αγαπήσω. Ν'ανασάνω. Να ζήσω ελεύθερος. Ελεύθερος!"
Υπεροχο και Αξιζει για Προβληματισμο, να Εισαι Καλα Καλο Ξημερωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓωγω.
Καλησπέρα Γωγώ μου!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ που έρχεσαι και με επισκέπτεσαι τόσο ταχτικά!
Με αγγίζουν πάρα πολύ τέτοια θέματα και με προβληματίζουν φίλε μου, γιατί μας πάνε όλους πίσω σαν κοινωνία. Θα πλατειάσω λίγο και θα με συγχωρέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου ρχονται κάποιες βιωματικές σκέψεις και θυμάμαι που από το δημοτικό ακόμα μας πιέζανε για μία τρελή πρωτιά. Να γίνουμε οι πρώτοι της τάξης, να έχουμε το απουσιολόγιο, να γίνουμε σημαιοφόροι, μα κυρίως να αποφασίσουμε τι επιστήμονες θα γίνουμε. Δεν είχε καμία σημασία αν αγαπούσαμε άλλα πράματα αρκεί να γινόμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Κι από τα 17 μας πακετάρουμε τα όνειρά μας και από σεβασμό στους γονείς (γιατί έτσι ορίζει η ηθική) κάναμε την πρώτη μας υποχώρηση και είπαμε οκ θα κάνω αυτό που θέλει ο γονιός και αργότερα όταν θα πατήσω στα πόδια μου θα ακολουθήσω το όνειρό μου. Και μετά έρχεται αυτό που λέμε κοινωνία και ξαφνικά μας λέει ότι μεγαλώσαμε…. Ότι φτάσαμε σε μια ηλικία που πρέπει να προλάβουμε να εργαστούμε γιατί μετά δε θα μας παίρνουν πουθενά.. κι εκεί αρχίζουν οι νευρώσεις και τα ξοδέματα και τα πάθη. Κι όταν βρισκόμαστε στο λάθος μονοπάτι συναντάμε και τα λάθος άτομα κι έρχονται και τα μπλεξίματα. Πράγματι καμιά φορά από συνθήκες, δυσκολίες και συγκυρίες, μας είναι αδύνατον να καταπιαστούμε με αυτά που πραγματικά αγαπάμε. Και ίσως οι καλές συνθήκες να έρθουν όταν θα έχουμε ωριμάσει αρκετά. Μπορεί στα 30 μπορεί στα 40 ακόμα και στα 50 κι εκεί είναι που θα βρούμε τη χλεύη της κοινωνίας μπροστά μας. Καλά τώρα θυμήθηκες να κάνεις αυτό;… Ή ακόμα και για τα προσωπικά, πόσες και πόσες φορές έχει αγαπήσει κάποιος/α ένα πρόσωπο και μαζεύεται ο περίγυρος και λέει: Καλά με αυτόν/ην θα είσαι; Είναι κάποιες συμβάσεις που θέλουν να μας επιβάλλονται για διάφορους λόγους. Κι εκείνοι που συμβιβάστηκαν πρώτοι γίνονται και οι πιο φανατικοί. Από την προσωπική δυστυχία ξεκινάνε όλα τα άσχημα και οι κακίες.
Το θέμα είναι ποιοι και πόσοι είναι σε θέσει να ξέρουν ή να θυμούνται τι είναι αυτό που τους κάνει ευτυχισμένους; Αυτοί που το ξέρουν θα χρειαστούν λίγο θάρρος για να το ακολουθήσουν. Οι άλλοι όμως έχουν να σκάψουν πολύ βαθιά κάτω από το πουρί που έπιασαν. Πάντως ο ένας παρακινεί τον άλλον, αυτό είναι το παρήγορο στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ίσως η κρίση να ήρθε γι αυτό το λόγο, για να αναγκαστούν οι άνθρωποι μέσα από την ανεργία τους να διακόψουν όλες εκείνες τις σταδιοδρομίες που έμαθαν να ακολουθούν από συνήθεια και συμβιβασμό.
Ουφ σε κούρασα. Καλή ξεκούραση να ευχηθώ για το διήμερο και έχει ο Θεός.
Καλησπέρα, Χριστίνα μου! Καθόλου δε με κούρασες! Ίσα-ίσα!
ΔιαγραφήΛοιπόν, συμφωνώ μαζί σου σε όλα... Ειδικά μ'αυτό το "σκάψιμο" που γράφεις. Χρειαζόμαστε όλοι πολύ σκάψιμο. Και προσευχή. Επειδή τέτοια μπερδέματα έρχεται ο Ιησούς, ο γλυκός Ιησούς, να μας τα οργώσει. Και μετά θα δούμε τα ευργετικά αποτελέσματα με τον καιρό... Θα δούμε τη γλύκα της παρουσίας του.
Καλημέρα αδέρφια. Άσχετο εντελώς με το θέμα, αλλά μην το παραβλέψετε. Αξίζει. Πιστέψτε με. Πληροφορίες εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://revegionstonaera.aegeanair.com/?utm_source=Newsletter111214-GR-GR&utm_medium=email&utm_content=mainGR&utm_campaign=revegionstonaera
Ξέρεις τι αναρωτιέμαι ώρες-ώρες;Άραγε ο αγώνας που κάνουμε μας εκφράζει ή έχουμε πιστεί πως είμαστε ευτυχισμένοι με όλα όσα κάνουμε.Αληθινά ευτυχισμένος είσαι όταν δεν πιέζεσαι,ίσως δυσκολεύεσαι,αλλά δεν πιέζεσαι!Αναρωτιέμαι κατά πόσο βγαίνουν από μέσα μας όλες αυτές οι ενέργειες που κάνουμε,ο τρόπος ζωής μας!
ΔιαγραφήΕίμαστε άραγε εμείς ή κάποιοι άλλοι και κάποια μέρα θα ξυπνήσουμε απογοητευμένοι που αφήσαμε τόση ζωή και πέρασε;
Μακάρι να είμαστε συνειδητοποιημένοι και με χαρά να πορευόμαστε στο δρόμο Του!Μακάρι!
υ.γ.Οι φωτογραφίες λένε πολλά(ακόμη κι αν δε μιλούν).Ειδικά η δεύτερη!
υ.γ.2 Πώς μπορούμε να ανοίξουμε το σύνδεσμο;
Ρωτάω,γιατί με αντιγραφή δε γίνεται! :)
Ρεβεγιόν στον αέρα. Της Aegean. Google it!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ και για το πρώτο σκέλος του σχολίου σου, Άννα-Μαρία μου. Μόλις τώρα αξιώθηκα ν'απαντήσω.
ΔιαγραφήΝαι, πόσο δίκιο έχεις εκεί που λες ότι δε χρειαζόμαστε πίεση... Το'λεγε ο γλυκός γέροντας (άγιος πια) Πορφύριος: με απαλό τρόπο, με ηρεμία, χωρίς άγχος, χωρίς να αγχωνόμαστε και να σφίγγεται η ψυχή μας...
Έχει πει τόσα όμορφα ο άγιος Πορφύριος!Τόσα!Είθε να πρεσβεύει για όλους μας!Και έτσι αβίαστα και με καλή διάθεση να κάνει ο καθένας τον αγώνα του!
ΔιαγραφήΝα περνάς όμορφα!
Και να εύχεσαι!
Εγω δεν θέλω τιποτα ψαλιδισμένο, ειδικα την αήθεια! Να σου πω ενα μεγάλο μπράβο για τις φρασεις σου στο τελος! Να ζησουμε επιτελους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Φιλια :)
Καλησπέρα, καλή μου.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ!! Καλή εβδομάδα να'χεις, Αριάδνη μου, γεμάτη ελπίδα :)
Υπέροχη ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθειες που δίνουν Ελπίδα!!
Φιλιά πολλά, αγκαλίτσες και Καλημέρες :))
Γλυκιά καλημέρα, χαμομηλάκι μου!
Διαγραφή