Να μας κερνάει ουρανό

...κάτι σίγουρο κι ακέριο

σα να κρατάμε μες στα χερια μας

ολάκαιρο τον κοσμο.

Και μας πέρασαν για τρελους
για φαντασμενους
που αφησαμε τις εγνοιες
τα ονειρα τ'ατελειωτα
τους καημους, τα παθη, τα δακρυα
σ'ένα ποτηρι.

Μα ξερει η καρδια 
για ενα κομματι,
ενα κομματι ουρανο ψαλιδισμενο.
Αυτο έχουν μοναχα οι τσεπες μας.
Κι απο κει γεμισανε ζωη οι ζωες μας.

Δες,
οι παγωνιες τ'ουρανου 
γιναν τριανταφυλλα ξανα.
Οι καρδιες γεμισαν ηλιο κι ανοιξη.
Γιατι ειχαμε αυτο το ποτηρι.

Μας φτανει.
Απλά ειναι ολα,
χτύποι της καρδιας απλοι,
όπως απλά μαθαμε 
ν'αγαπαμε. Να ποναμε,
να γελαμε.Απλα.

Δεν ειναι τιποτα δικο μας.
Μια φτερωμενη μονάχα ματιά.
Απλή κι αυτη.
Που αγκαλιαζει τους γαλαξιες.

Ετσι μαθαμε.
Ενωμενα χερια, βηματα,
ζωές.
Απλά μάθαμε
να ζουμε.
Να μας κερναει ουρανο
ενα μοναχα ποτηρι.

υγ: Το τρίστιχο στην αρχή είναι απ'το ποίημα 'Πατρίδα' του Γιάννη Ρίτσου
υγ2: Έχω χαθεί εντελως, αδέρφια, το ξέρω. Δουλειά πολλή και ταξίδια μακρινά. Ευχαριστω θερμότατα για τα mail, τα μηνύματα, σχόλια και τις ευχές σας!! Είναι κάτι που μου δίνει πολλή χαρά και πολλή δύναμη!