Ένα αδέξιο 'ευχαριστώ'

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ'εκείνα τα μαγευτικά μάτια που ο πόνος τα μεταμόρφωσε και τα'κανε να λάμψουν με μια υπερκόσμια ομορφιά.

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι μια γλυκιά αγκαλιά γεμάτη δάκρυα κι ελπίδα σ'όλους εκείνους τους χτύπους απ'τις καρδιές που δε γνωρίζουν αν θα συνεχίσουν να τραγουδούν στις γήινες ηλιαχτίδες του επόμενου πρωινού.

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι κάτι το απροσδιόριστα ελάχιστο μπροστά στην πιο αληθινή υπέρβαση της ζωής. Που μπορεί και βιώνεται μέσα στην απόλυτη απλότητα.

Είναι πορεία αστερισμών σ'εκείνα τα εκφραστικά μάτια που περπατούν στους άγνωστους χάρτες του νυχτερινού ουρανού. Που μ'ένα μόνο χαμόγελο, με μια μονάχα προσευχή απογειώνονται και πλέουν ανάμεσα στους γαλαξίες.

Σας γνώρισα. Σας αγάπησα. Σας ζω στο ευλογημένο τώρα. Σας αγαπώ. Σας ευχαριστώ που μπορείτε και δίνετε νόημα στις στιγμές μου. Στις λέξεις που αδέξια έβγαιναν απ'τα χείλη μου ή που ποτέ μου δεν τόλμησα να με λόγια να εκφράσω.

Η δικιά σας ανηφοριά φωτίζει τόσο ιλαρά τις δικές μου ανάσες. Ο δικός σας γλυκός θησαυρός γεμίζει λουλούδια τις ερημιές της καρδιάς μου.

Η δικιά σας ιστορία θα μένει για πάντα μέσα μου. Να ομορφαίνει τις μέρες μου μυστικά. Να φωτίζει τις νύχτες μου. Αόρατα, υπαρκτά, αιώνια. 

Είμαστε πια όλοι μαζί. Ενωμένοι. Αδέρφια μου γλυκά. Σας αγαπώ τόσο πολύ.