Disable_right_click


Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Τελικά, μήπως είσαι τα φτερά σου;

  Όταν αγαπάς, δεν περπατάς.
Πετάς και πας.

  Ακοίμητος φρουρός της εξαντλητικής σοβαροφάνειάς μας, ο εγωισμός. Αφήνουμε την εσωτερική μας δίψα για το αυθεντικό και το ωραίο και δινόμαστε ολόκληροι στο εύκολο φτιασίδωμα μιας αυτοπροβολής. Νομίζουμε πως αγαπάμε, πως ενδιαφερόμαστε. Μα, αν ψάξουμε καλύτερα μέσα μας, θα δούμε τον κισσό του ναρκισσισμού μας να σκαρφαλώνει επικίνδυνα στα υψώματα της καρδιάς μας. 

  Η καρδιά μας... Τη μια θέλουμε να ζήσουμε στο απίστευτο και την αμέσως επόμενη στιγμή ριχνόμαστε -μαζί με τις μάσκες που τόσο συνηθίσαμε να φοράμε- ολόκληροι στα λασπόνερα των αδυναμιών μας. Ήρωες και κακοί, αξίες κι ενοχές, κάπου μέσα μας μπερδεύονται.

  Μα έρχεται κάποιο γλυκό πρωινό σαν κι αυτό κι οι σκέψεις ακολουθούν τη σωστή πορεία τους. Ανοίγεις το παραθυρόφυλλο με αργές κινήσεις. Ένα φωτεινό κομμάτι σμαλτωμένου ουρανού διαχυτικά απλώνεται στο δωμάτιο. Και οι ελπίδες ετοιμάζονται ξανά για το πέταγμά τους. Τους φθινοπωρινούς μήνες, το κρύο και η ζέστη μπαινοβγαίνουν κι εναλλάσσονται αδιάκοπα στο δωμάτιό σου. Σαν τους επιβάτες του μετρό.  Το ίδιο και το φως της προσευχής. Στη ζυγαριά του μέσα μας κόσμου κονταροχτυπιούνται σκληρά αντίρροπες δυνάμεις. 

  Κι έτσι, η ζωή συνεχίζεται μαζί με τις ανάσες σου. Η αγάπη αρχίζει ν'ανοίγει ξανά ορίζοντες μέσα σου. Να καθαρίζει απαλά. Να δυναμώνει τα φτερά σου. Και, δειλά-δειλά, μαζί με την ανατολή, τα ξαναδοκιμάζεις. Κοιτάς ψηλά το απέραντο γαλάζιο. Η ματιά σου ήδη γεύεται ουρανό. Είσαι πια έτοιμος. Μια δυνατή απόφαση μέσα στη σιωπή. Μια νέα πτήση μόλις ξεκίνησε.
υγ: Το δίστιχο στην αρχή είναι του Αγ.Γρηγορίου του Παλαμά. Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία που το επισήμανε.
υγ2: Η φωτογραφία είναι απ'τη γαλλική ταινία Le ballon rouge, της δεκαετίας του 1960 που είδα πρόσφατα. 

4 σχόλια:

  1. μερικές φορές οι λέξεις διαβάζονται με τα μάτια..
    κάποιες φορές.. λίγες .. με την καρδιά..

    τότε..νιώθεις..την έννοια της λέξης "πτήση"..

    σ'ευχαριστούμε - υπέροχο -!

    καλή Παρασκευή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κείμενο σου μου άφησε ένα χαμόγελο στο τέλος του....Μια νέα πτήση λοιπόν, αφήνοντας πίσω τον εγωισμό μας ;)
    Να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο!

    υ.γ. δεν ήξερα ότι το πρώτο δίστιχο είναι του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, αν και το χρησιμοποιώ συχνά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο εγωισμός φίλε μου είναι η..κατάρα του ανθρώπου.Από εκεί ξεκινάνε άπειρα κακά και επιλογές χωρίς επιστροφή.Καλημέρα όλη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εύκολα και λανθασμένα γίνεται η κρίση για τους άλλους.
    Ο Χριστός έχει την αλάνθαστη κρίση και οι Άγιοι του, γιατί καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα.
    Όλοι κρίνουμε λάθος εκτός από τούς παραπάνω.
    «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε»
    Καληνύχτα.

    Γιώργος Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή