Disable_right_click


Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Μητρότητα

Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε
εκ σου γαρ ανέτειλε ο ήλιος της δικαιοσύνης

  Τι πλούτος συναισθημάτων! Πώς να περιγραφούν με λέξεις τα όσα βιώνει μια μητέρα; Το σώμα της μεγαλώνει για να φιλοξενήσει με ζεστασιά καινούριους ανθρώπους, που με όλη την θαυμάσια σοφία του Δημιουργού έρχονται στον κόσμο. Η καρδιά της μεγαλώνει για να φιλοξενήσει με στοργή τα καινούρια πλάσματα του Θεού που τρέφονται από την αγάπη της.  Η μητρική φροντίδα κάθε άλλο παρά αυτοθυσία λογίζεται μέσα της. Είναι το ξεχείλισμα της καρδιάς της. Αγάπη γνήσια, καθαρή, χωρίς συμφέρον. Χωρίς ανταλλάγματα. Μόνο αντάλλαγμα το χαμόγελο του παιδιού. Τα γέλια, οι χαρές και τα παιχνίδια. Να το βλέπει να μεγαλώνει μέσα στην αγκαλιά της. 
  Για το παιδί της θα φυλάξει αυτό που η ίδια νομίζει καλύτερο. Θα τα δώσει όλα. Αν χρειαστεί και τη ζωή της, χωρίς ενδοιασμούς.

  Κάθε μητέρα και κάθε παιδί ένα ξεχωριστό ζευγάρι. Οι δυο τους έχουν ένα μυστικό τρόπο επικοινωνίας που κανείς άλλος δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει. Οι δυο τους διασκεδάζουν με τρόπους που οι άλλοι δεν μπορούν να συμμετέχουν. 

  Μέσα από τη μητέρα το βρέφος θα αντιληφθεί ότι υπάρχει σαν οντότητα. Θα μάθει τον κόσμο. Μέχρις ότου να είναι έτοιμο να τον εξερευνήσει μόνο του, με τη σιγουριά όμως ότι το χέρι της μητέρας θα είναι πάντα εκεί απλωμένο, έτοιμο να το κρατήσει όταν φοβάται. Η αγκαλιά της θα είναι πάντα εκεί για να το παρηγορήσει όταν πέφτει και χτυπά. Και αργότερα η διδασκαλία της για να του μάθει χρήσιμα πράγματα. Και αργότερα η ματιά της και ο νους της που το παρακολουθούν με αγωνία να γίνεται έφηβος και να επαναστατεί. Και ακόμη έπειτα όταν ανοίγει τα φτερά του, η μητέρα εξακολουθεί να το παρακολουθεί άλλοτε διακριτικά και άλλοτε πιο αδιάκριτα, πάντοτε όμως με την ίδια ανεξάντλητη αγάπη.

  
  Δεν στερεύει η βρύση της μάνας. Ποτέ δεν πρέπει να στερεύει, μονάχα πρέπει η ίδια να μάθει να υπολογίζει τη ροή ανάλογα με τη δίψα του παιδιού της. Για να το ξεδιψάει, χωρίς να το πνίγει.

 Και η υπομονή της είναι ατέλειωτη. Χρόνια ολόκληρα θρέφει, παρηγορεί, κοιμίζει, σκέπει, δίνει συμβουλές με τρυφεράδα. Όταν πονάει και αρρωσταίνει το παιδί της, νιώθει τον ίδιο πόνο στο σώμα της. Αγάλλεται η ψυχή της, όταν εκείνο χαίρεται. Το καμαρώνει κρυφά, το θαυμάζει, το επιβραβεύει και χαμογελάει με τα κατορθώματά  του. Στα μάτια της είναι τέλειο, δεν θα μπορούσε αλλιώς να το φανταστεί και ούτε θέλει. Ακόμα και αν συμβεί να υποφέρει που το παιδί της είναι διαφορετικό από τα άλλα τα «φυσιολογικά», για εκείνη εξακολουθεί να είναι τέλειο, όπως ακριβώς και στα μάτια του Θεού.  

  Μητέρα του Θεού η Παναγία. Η Παναγία πόση ταπείνωση πρέπει να  είχε για να χωρέσει μέσα της ο ίδιος ο Θεός! Την ίδια ταπείνωση ας έχει κάθε μητέρα για να αγαπάει πάντοτε το παιδί της, όπως ακριβώς είναι, τέλειο, καθώς στα μάτια του Θεού.

υγ: Κείμενο της Ελένης Κ. Την ευχαριστούμε πολύ!
υγ2: Χρόνια πολλά σ'όσους γιορτάζουν! Χρόνια πολλά στην πόλη της Καλαμάτας.
υγ3: Φωτογραφία από εδώ.
υγ4: Το δίστιχο στην αρχή είναι απόσπασμα απ'το απολυτίκιο (=τροπάριο) της Υπαπαντής.

2 σχόλια:

  1. Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!
    Πολύ ωραίο το κείμενο, μου άρεσε σε πολλά σημεία!
    Καλό μήνα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς οι μανούλες ευχαριστούμε! Φίλε μου ανακάλυψα ότι το νέο αντιβάριους που μου έβαλα απωθεί όλα τα μηνύματα παρακολούθησης στα ανεπιθύμητα και έτσι δεν έβλεπα τόσο καιρό πότε έγραφες.Αναρωτιόμουν γιατί δεν γράφεις πλέον!!!Ζητώ λοιπόν συγνώμη για τη απουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή