Το φεγγάρι ξεπρόβαλε πίσω απ' το Άγιον Όρος.
Το φεγγαρόφωτο σκίζει τ'ουρανού το χάος.
Ω πανάκριβη αγνότητα,
φωλιάζεις μόνο στις ψυχές εκείνων
που ζουν στις πιο ψηλές κορφές.
Κοιμούνται με τα μαλλιά τους στ' αγέρι του φθινοπώρου
που αφήνει αδιάλυτο το γαλαξία.
Μες στη σιωπή της νύχτας τραγουδούν τα έντομα.
Τότε ξυπνά η ευχη μες στο φεγγαρόφωτο
κι αορατη για όλους προχωρει
παίζοντας τη φλογέρα της.
Η θεϊκή πνοή της σαλεύει στα κόκκινα χείλη,
τα σμαραγδένια της δάχτυλα σιγοντάρουν τη γλυκιά μουσική.
Όμως ποια ειν' η μελωδία της;
Απο καιρό παράτησα την πηχτή σκόνη του κόσμου
κι ήρθα σ'αυτο το μακρινό βουνό
για να ακούσω μια τετοια μελωδία.
Θα αξιωθώ να νιώσω το μυστήριο που κρύβει;
Μεγάλα προβλήματα βασανίζουν τη σκέψη μου,
μα το τραγούδι της φλογέρας γράφτηκε μες στην καρδιά μου.
πηγή φωτογραφίας: "Άθως, τα χρώματα της πίστης", του Στράτου Καλαφάτη
υγ: Πολλές ευχαριστίες στον Παναγιώτη που επιμελήθηκε αυτή την ανάρτηση
υγ: Πολλές ευχαριστίες στον Παναγιώτη που επιμελήθηκε αυτή την ανάρτηση
Υπέροχο....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο βράδυ σου εύχομαι:)
Συγκινησιακό θα έλεγα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστουμε πολυ
Καλημέρα φίλε μου, τρυφερό σαν τον αγέρα που όπως λέει ο άνδρας μου ξεπηδάει από το Άθως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μου ό,τι αυτό είναι ο Κινέζος μοναχός του π Λίβυου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη ανάσα ανανέωσης τα μπολιάσματα από άλλους πολιτισμούς.