Μετανιώνω που τρόχισα τόσα "όχι",
για να πω τελικά τόσα "ναι"
που με μαχαίρωσαν...
για να πω τελικά τόσα "ναι"
που με μαχαίρωσαν...
Θα υπάρξουν φορές που τα όριά σου θα δοκιμαστούν. Οι αντοχές σου το ίδιο. Θα γεννηθούν στιγμές που δεν περίμενες πως θα ζούσες. Καλές ή κακές. Σίγουρα έντονες, δυναμικές. Που δε σηκώνουν αναβολή.
Η καρδιά σου ας είναι αυτή που θα κρατά το τιμόνι των επιλογών σου. Αυτή και μόνον αυτή. Να την αγαπάς. Να την προσέχεις. Να την αφήνεις ν'ανασαίνει, να βλέπει, να'ναι δροσερή και ζωντανή. Να κοιτάζει ψηλά. Να ονειρεύεται. Να μπορεί να'χει τη δύναμη να λέει "ναι". Ακόμη και "όχι".
Καρδιά που γεύεται, που βιώνει την αγάπη Του δεν πρόκειται να χαθεί. Διότι, όταν έχεις πεθάνει κι έχεις αναστηθεί μέσα στην καθημερινότητά σου, δε φοβάσαι πια. Όχι γιατί είσαι ανίκητος. Αλλά γιατί είσαι αναστημένος.
Καλό μήνα!
υγ: Το τρίστιχο στην αρχή είναι της Κικής Δημουλά. Ευχαριστίες πολλές στο φίλο Δημήτρη που μας το έστειλε!
υγ2: Η φωτογραφία δεν έχει άμεση σχέση με το κείμενο, απλά μ'άρεσε πολύ γι'αυτό και την προτίμησα :)
Για όλα αυτά και για μερικά ακόμα μία είναι η λύση……ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ,αυτό το αγαθό που αν ο άνθρωπος ξέρει να "διαχειριστεί" γεμίζει από συναισθήματα απλά μα τόσο αναγκαία για την ισορροπία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα λέω εγώ!
Κρυφάκουσα μια….καρδιά να τα λέει στο….. ήπαρ,την σπλήνα,το πάγκρεας και το στομάχι τα οποία συμφωνούσαν απόλυτα μαζί της!
Τις φιλούρες μου
Και κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτή η Αγάπη, έρχεται και σε βρίσκει ακόμα και όταν δεν την έχεις αναζητήσει. Σαν να γνωρίζει ότι είναι εκεί μια καρδιά ανοιχτή που την περιμένει, κι ας μην το έχει αντιληφθεί αυτή η καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τότε, όταν τα μάτια κοιτάξουν ψηλά, βλέπουν διαφορετικά, έχουν άλλο νόημα.
Καλημέρα:)