Λίγο πριν τη Σαρακοστή

Μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το

το ξεχασμένο μονοπάτι σου

Τη Δευτέρα ξεκινά η Μ.Τεσσαρακοστή. Καθαρά Δευτέρα. Καθαρά. Τι σημαίνει για σένα "καθαρός"; Τι; Θα'θελα να μου πεις. Θα'θελα να μάθω πώς γελάς, πώς κλαις. Πώς φτερουγίζει η καρδιά σου, πώς γεμίζει με την ελπίδα Του.

Θα'θελα να μπορώ για μια στιγμή να δω τη θάλασσα σχεδόν ακίνητη, σαν λάδι. Καθαρή. Να παίζουν πάνω της οι πρωινές ηλιαχτίδες. Θα'θελα, ακόμα, να νιώσω τον καθαρό αέρα να περνάει απ'τα πανύψηλα έλατα του βουνού. 

Θα'θελα το παράθυρο της καρδιάς μου καθαρό. Ώστε να μπορώ να δεχτώ τη θέρμη και τη γλύκα της ολοζώντανης παρουσίας του Θεού στην καθημερινότητά μου. Παντού ακούω για επαναστάσεις. Μα χωρίς προσωπική επανάσταση, χωρίς προσωπική απελευθέρωση, πώς να ελπίζουμε σε κοινωνική βελτίωση;

Οι αλυσίδες των παθών μας δυσκολεύουν τα όνειρά μας. Κρύβουν απ'τα μάτια μας το παραμύθι μας. Θέλει αγώνα, προσευχή, μετάνοια. Θέλει ελπίδα και δημιουργικότητα. Θέλει να το θέλεις. Θέλει να βγεις απ'της βόλεψής σου τη ζώνη. 

Μα, σκέψου: ένας τοίχος είναι πάντα διαφορετικός για τους ανθρώπους γύρω σου. Για άλλους σημαίνει την αδυναμία να προχωρήσεις. Για άλλους είναι απλά ένα συμπαγές υλικό. Και για άλλους είναι ένας ατέλειωτος ουρανός γεμάτος ευκαιρίες.

Καλή Μ.Τεσσαρακοστή, σου εύχομαι. Και να θυμάσαι: χτυπάει η καρδιά μας δυνατά όταν ζούμε δυνατά. 

υγ:Το δίστιχο στην αρχή είναι στίχοι απ'το γνωστό τραγούδι του Δ.Τσακνή

Έρωτας και χάος

Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια.

Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις ούτε κόσμο βλέπεις ούτε τίποτα.

Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς.

Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σε εμπνέει.

Δεν είναι αληθινά αυτά;

Είδα σ'έναν τοίχο ένα ρητό. Έγραφε: "Έρωτας και Χάος". Και σκέφτηκα πόσο όμορφο μπορεί να γίνει το χάος. Πόσο δημιουργικό. 

Την επόμενη μέρα, καθώς πέρασα απ'τον ίδιο πάλι τοίχο, αντίθετες σκέψεις με συντρόφευαν. Πόσο επικίνδυνο, πόσο ωμό, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το χάος.

Μια άλλη μέρα, πάλι καθώς διέσχιζα τον δρόμο με το ίδιο σύνθημα, συνειδητοποίησα πως υπήρχε και η λέξη έρωτας. Έρωτας και χάος. Ω, τι ομορφιά κατέκλυσε τότε τη καρδιά μου!

Όταν ερωτεύεσαι, έχεις αναφορά. Μπορεί γύρω σου να γίνεται πανικός, φασαρία, κόρνες αυτοκινήτων, μα εσύ εκεί. Είσαι παρών στο χαμό, αλλά η ύπαρξή σου ολόκληρη είναι απούσα, επειδή είναι παρούσα στον έρωτα. Ο άγιος Πορφύριος το περιγράφει πολύ όμορφα. Έχεις διαβάσει το "Βίος και Λόγοι"; Αν όχι, χάνεις...

Όσο κι αν υπάρχει χάος, ο έρωτας είναι σαν τον μαγνήτη. Σε τραβάει, σε κατευθύνει προς την έλξη, άσχετα αν υπάρχουν χίλιες δύο παρεμβολές. Σαν τ'αεροπλάνα. Που ακόμη κι αν πέσουν σε σύννεφα ή σε επικίνδυνο καιρό, ποτέ δε χάνουν το δρόμο τους γιατί έχουν αναφορά.

Ο έρωτας είναι χαοτικός και το χάος ερωτικό. Μαζί μπορούν να σε οδηγήσουν στον ουρανό. Στην τέλεια αγάπη. Ή στην ολοκληρωτική καταστροφή σου. Εξαρτάται απ'την αναφορά σου. Απ'την πυξίδα σου. Όλα σχετίζονται με την ελευθερία... Αυτό το ασύνορο, θεϊκό, χαοτικό δώρο... 

Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα. Δεν αξίζει αλλιώς.

υγ: Το πεντάστιχο στην αρχή είναι λόγια του γέροντα αγίου Πορφυρίου. Απ'το βιβλίο "Βίος και Λόγοι"

Αγάπη, αγάπη χωρίς τέλος!

Ο Σταυρός του,
δύο ατέλειωτες ευθείες τεμνόμενες.
Αγάπη σταυρωμένη χωρίς όρια.
Αγάπη πιο δυνατή απ'το θάνατο.

Κι αυτούς που δε σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν
που κάθε στιγμή παλεύουν,
τους αγαπάει.

Κι αυτούς που χάθηκαν στο σκοτεινό βυθό,
που η ελπίδα τους ξεθώριασε,
τους αγαπάει.

Ο ήλιος του είναι άπειρος.
Η αγάπη του αθέατη,
μα ολοζώντανη.

Η παρουσία του σιωπηλή
κι εκρηκτική 
στην συμπαντική έκτασή της.

Το ποτήρι του,
ενωτικό πανηγύρι.
Πάντα παρόν,
να μας κερνά ουρανό.

υγ: Φωτογραφία από επίσκεψή μου στη μονή Σίμωνος Πέτρας, Αγ.Όρος, 2005

Ανάσταση

Ανάσταση. 

Είναι φυσική συνέπεια της θεϊκής ενέργειας που μας χάρισε την ίδια τη ζωή. Σαν φυσικό επακόλουθο της Αγάπης. 

Εκεί που λες ότι όλα τελειώνουν και χάνονται, ότι όλα έχουν ημερομηνία λήξης ή θάνατο ή φθορά και δάκρυα απόγνωσης,

εκεί έρχεται η θεϊκή Αγάπη να μας κάνει τα πάντα ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ!!

Αδερφέ/ή μου, 

μη χάνεις το θάρρος σου. Η ελπίδα, όταν κάνει βουτιά στη θάλασσα της σταυρωμένης έμπρακτης Αγάπης Του, τότε γλυκαίνει την καρδιά μας με φως ασύλληπτης γλυκύτητας.

Η Ανάσταση νιώθω πως είναι στάση ζωής. Γνωρίζω ότι κάποτε θα ταξιδέψω για τα ουράνια μονοπάτια, μα αυτό δε με φοβίζει. Ίσα-ίσα, με κάνει να προετοιμάζομαι από τώρα. Μετέχοντας στο ποτήρι της Αγάπης Του κι αγαπώντας ανυπόκριτα. Όσο δε χάνω την αναφορά μου στο πρόσωπό Του τόσο θα ομορφαίνει η ματιά μου, τόσο θα πλαταίνει η καρδιά μου. Τόσο θ'αγκαλιάζει η ύπαρξή μου ολόκληρη ανθρώπους, ζώα, τη φύση όλη!

Ανάσταση σημαίνει ζωή! Σημαίνει ουρανός, χαρά, ουράνια ομορφιά, ταξίδι πανέμορφο και διαδρομή γλυκιά. Σημαίνει πραγματική βίωση του 'μαζί'.