Διάβασα χτες στο facebook ένα σχόλιο-απάντηση του π.Παύλου Παπαδόπουλου σε σχόλιο-ερώτηση αναγνώστη και με την άδειά του το αναδημοσιεύω στην αόρατη γωνιά μας.
Γιατί να ασχοληθούμε με το σκοτάδι και όχι με το φως; Γιατί να γράφουμε για τον αντίχριστο και όχι τον Χριστό; γιατί να ασχολούμαστε με το σύμφωνο συμβίωσης και όχι με τον γάμο; Αυτά δεν απασχολούν την Εκκλησία, εσάς απασχολούν. Την Εκκλησία την απασχολεί το Φως και ο Χριστός, την απασχολεί η Βασιλεία του Θεού Πατρός. Δηλαδή τι να γράψουμε ότι είναι κάτι το κακό και ότι όσοι το επιλέγουν θα κολαστούν; Δεν είμαι αυτής της νοοτροπίας. Εάν ο άνθρωπος δεν γνωρίσει τον Χριστό, ό,τι και να γράφεις για την αμαρτία δεν θα το καταλάβει, εάν δεν ζήσουμε μέσα στην Εκκλησία συνειδητά πάντα θα αναρωτιώμαστε γιατί εκείνο είναι αμαρτία γιατί το άλλο δεν κάνει κτλ. Πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με τα κακώς κείμενα, αυτά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν...τον Χριστό να γνωρίσουμε και τότε δεν χρειάζονται άρθρα να διαβάσουμε για να διαφωτιστούμε.

Όταν αρχίσει η καρδιά ν'αναζητά τις γλυκιές μελωδίες, τότε θ'αρχίσει να σιωπά. 'Δε γίνεται ν'ακούσεις τη μουσική, αν προηγουμένως δε σιωπήσεις', μου έλεγε ο δάσκαλός μου στο Ωδείο.
Τα πι'όμορφα βιώματα βιώνονται μέσα στη σιωπή, στην ησυχία της στιγμής. Δώσε μια ευκαιρία στην καρδιά σου να γυρέψει τον Ένα μέσα από μια ευχή της καρδιάς, μέσα στη σιωπή. Κάνε τις απορίες σου προσευχή και την αναζήτησή σου τραγούδι της ψυχής σου. Κι Εκείνος θα'ρθει. Θα'ρθει μέσα στην εκρηκτικότητα της σιωπής. Αρκεί να Του το ζητήσεις αληθινά. Έμπονα. Πραγματικά.
υγ: Το κείμενο του π.Παύλου (στο οποίο έγινε και το σχόλιό του) βρίσκεται εδώ
υγ2: Το απόσπασμα του αγ.Πορφυρίου το βρήκα σ'αυτό το site.
Καλημέρα φίλε μου και ΄πως πάντα με καίριες αναρτήσεις.Βλέπουμε τη μαυρισμένη πλευρά και δεν κοιτάμε να θαυμάσουμε την σωστή, την όμορφη, τηλ λαμπερή ώστε μετά να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την μαυρισμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφή