Η αναπάντεχη προσμονή της βροχής

Είσαι ψηλά.
Καρδιά, 
μάτια, 
ουρανός
όλα
Βουρκωμένα όλα.

Ανέβηκες ψηλά
κι αντικρίζεις μαγεμένος
τη θέα,
το μεγαλείο 
της θάλασσας
και τ'ουρανού.

Μα βλέπεις 
-κάποιες φορές συμβαίνει-
σύννεφα βαριά
ατμούς πυκνούς
κι άνεμους.

Και ξέρεις.
Η βροχή δε θ'αργήσει
να ξεπλύνει
τα πάντα.

Χάνεται για λίγο
το γαλάζιο,
χάνεται για λίγο
η απεραντοσύνη.

Καμιά φορά 
το τώρα ομορφαίνει
απότομα.
σκληρά.
Αληθινά.

Μα ξέρεις.
Η βροχή δε θ'αργήσει
να σου καθαρίσει 
την καρδιά