Disable_right_click


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Συνάντησα έναν γνωστό μου

Συνάντησα έναν γνωστό μου πριν κάμποσες μέρες και με ρώτησε αν έχουμε αγρυπνία στον ναό που πηγαίνω. Του έγνεψα καταφατικά. Η αμέσως επόμενη ερώτησή του ήταν "τι ώρα τελειώνει" και με το σχόλιο "Θέλω να'ρθω έστω προς το τέλος να δώσω το παρόν. Αλλά επειδή κρατάει πολύ θα πάω σε μια pub πιο πριν να πιω ένα ποτάκι, να καπνίσω και θα'ρθω όταν ψιλοτελειώνει".

Σκέφτηκα να του απαντήσω: "Μα καλά, με ρωτάς τι ώρα τελειώνει; Κανονικά, θα'πρεπε να με ρωτάς τι ώρα ξεκινάει!". Μα συγκρατήθηκα.

Ποιος είμαι εγώ που θα σε κρίνω; Ποιος με έχρισε κριτή σου; Είμαι καλύτερος εγώ που θα πάω νωρίτερα; Και γιατί να μπω στη λογική ποιος είναι καλύτερος; Μήπως άραγε η πνευματική ζωή, ο πνευματικός μας αγώνας είναι ένα αγώνισμα ανταγωνιστών;

Πήγαινε, αδερφέ μου, να πιεις το ποτό σου. Κι έλα όποτε θέλεις.
Έλα έστω και στο δι'ευχών. 
Σημασία έχει η καρδιά.
Ίσως, η δική σου η καρδούλα κάπου ανάμεσα στους ήχους των blues να αναζητάει έμπονα την αγάπη Του. 
Ίσως, κάπου πίσω απ'τον καπνό των τσιγάρων σου να σιγοκυλάει ένα δάκρυ που οι άλλοι να μην το βλέπουν.
Ίσως, η δική μου καρδιά χρειάζεται πολύ παραπάνω από μία αγρυπνία (που ίσως πηγαίνω τυπικά και δεν παίρνω μυρωδιά του τι επιτελείται εκείνη την ώρα μέσα στο ιερό).

Αδερφέ μου, μαζί είμαστε σ'αυτόν τον αγώνα. Είμαστε όλοι μέλη της αμπέλου του Χριστού. Στο ίδιο καράβι της ζωής βρισκόμαστε και κανείς δεν είναι ανώτερος κανενός.

Εν τέλει του χαμογέλασα. Δεν του είπα καμία απ'τις σκέψεις μου. Του είπα μόνο: "Τελειώνει κατά τις 12μιση τη νύχτα. Θα σε δω στο τέλος της αγρυπνίας". 

Κι ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του.


8 σχόλια:

  1. Αυτό που σου είπε είναι για..ανέκδοτο φίλε μου!!! Τι την πέρασε την αγρύπνια ..λίγο από μερίδα φαγητού; Εγώ θα του τα έψαλα πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :) :) :)
      Γεια σου, Γιωργία μου!
      Οι αγρυπνίες έχουν μια απίστευτη γλύκα... Έτσι νιώθω. Και γι'αυτό, σε όποιο μέρος κι αν ταξιδεύω, προσπαθώ να πηγαίνω.
      Να'χεις μια όμορφη μέρα!

      Διαγραφή
  2. Όλοι μέλη της ίδιας αμπέλου είμαστε.... ακριβώς! Συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις σου και την τοποθέτηση σου... Ο καθένας βρίσκει τον Θεό εκεί που φαινομενικά μπορεί να μην υπάρχει.... γιατί είναι Παντού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ όμορφο κείμενο που σε βάζει σε προβληματισμό χωρίς κριτική όπως κάνουμε συνήθως ως άνθρωποι..υπέροχο, όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Νάσια!
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
      Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεσαι το blog-οσπιτό μας; Αν ναι, καλώς όρισες :) :)
      Καλή δύναμη! Καλημέρα!

      Διαγραφή
  4. Πολύ διδακτικό στιγμιότυπο κυριε Σεβαχ!Νομιζω λιγο πολύ μας αφορά τους περισσοτερους τουλάχιστον.Τιποτα δεν ειναι πιο σημαντικο απο την αγαπη που εκφράζεται με παρα πολλούς τροπους και περιέχει τοσα πολλα χαρισματα δικα Του.Ποιοι ειμαστε εμεις να κρινουμε΄ οταν στον Ουρανο γινεται Χαρα για καθε ψυχη που χτυπα την πορτα Του και εκει δεν υπαρχουν ρολογια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Ανατολή μου!
      Πόσο όμορφα το είπες: χαρά γίνεται στον Ουρανό! Ναι!

      Καλή δύναμη, να εύχεσαι για όλους μας.

      Διαγραφή