Να την κρατάς ζεστή

Η καρδιά είναι πάντοτε ψυχρή 

όταν οι λογισμοί είναι σκόρπιοι.

Θέλει αγάπη η καρδιά μας. Θέλει φροντίδα. Θέλει να νιώθει ζεστασιά. Να νιώθει άνετα, ήρεμα, με ειρήνη. Είναι τόσο όμορφο το αίσθημα να έχεις γύρω σου ανθρώπους που κάνουν την καρδιά σου να νιώθει ήρεμα. 

Θυμάμαι, όταν επισκεπτόμουν το Όρος, πόσο γλυκαινόταν η καρδιά μου (αλλά και η ύπαρξή μου όλη) όταν συνομιλούσα με τους μοναχούς εκεί. Που είχαν ως πρώτη προτεραιότητα της ζωής τους όλης την σύνδεση της καρδιάς τους με τον Θεό. 

Θα'θελα και η δική μου ζωή να'χει σύνδεση με τον Θεό. Αληθινή σύνδεση. Όχι μέσα στα καθημερινά κουτάκια που με κάνουν να βολεύομαι. Αληθινή μετοχή όλης της ύπαρξής μου στην αναζήτησή Του. Να Του μιλώ. Να Τον αναζητώ όσο πιο πολύ μπορώ.

Έτσι, γλυκαίνεται η καρδιά. Γλυκαίνεται και ηρεμεί και ανθίζει και φωτίζεται. Αυτό το απερίγραπτο αίσθημα που συγγενεύει με το αίσθημα μετά από μια αληθινή εξομολόγηση.

Θεέ μου, Πατέρα μου αγαπημένε, θέλω να σε αγαπώ. Να κρατώ την καρδιά μου ζεστή.

υγ: Το δίστιχο στην αρχή είναι ρητό του γέρονται Θαδδαίου. Μπορείς να το αναζητήσεις στο βιβλίο των εκδ.εν πλώ "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας"